Ανοίξτε! Περιμένουμεεεε!…

Να τα πούμεεεε; Καλήν ημέρα άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας…

Τα κάλαντα τρέχουν στους βρεγμένους δρόμους, η μνήμη επιστρέφει εκεί που τραγουδήσαμε, φορώντας κουκούλα, γαντάκια και μοιράζοντας στην παρέα, τρίγωνα και αρμόνικες…

Ξεκινάμε από την γειτονιά, οι γειτόνισσες περιμένουν το χτύπημα στο κουδούνι, μετά θα πάμε στις άλλες γειτονιές, στις θείες που σίγουρα θα δώσουν κανένα πενηντάρικο κι αν μείνει ώρα μέχρι το μεσημεράκι θα πάρουμε σβάρνα τις πολυκατοικίες να τα πούμε και σε ανθρώπους άγνωστους, τι σημασία έχει, τα κάλαντα θα πούμε! Θα μετρήσουμε πόσα λεφτά υπάρχουν στις τσέπες μας, θα χτυπήσουμε κανένα σάντουιτς και βουρ για το σινεμά, να δούμε την καινούργια ταινία του Στάθη Ψάλτη ή του Σωτήρη Μουστάκα! Κι αν ρωτήσει η μαμά που ήμασταν όταν με το σούρουπο επιστρέψουμε στι σπίτι, θα πούμε ότι ψέλναμε τα κάλαντα, μέχρι την άλλη άκρη της πόλης, όπου μένει η θεία Κούλα η κάποια άλλη θεία, από θείες άλλο τίποτα! Αν έχουμε κουράγιο, βγαίνουμε και το βραδάκι καμιά ωρίτσα, τι καλήν ημέρα, τι καλήν εσπέρα; Οι μεγάλοι άνθρωποι περιμένουν τα κάλαντα, όσο κι εμείς!

Είμαστε οι πιο καλοί καλαντάρηδες στην πόλη, ας μη μας δείχνει κανένα κανάλι, ας μπερδεύει καμιά φορά ο Σπύρος το γύρισμα στην μελωδία πάνω στα πλήκτρα της αρμόνικας, ας βραχνιάσαμε από το τραγούδισμα, είμαστε οι καλύτεροι καλαντάρηδες στην πόλη, ποια πόλη, στην Ε.Ο.Κ. ολόκληρη! Δεν μας νοιάζει αν το σπίτι ξεπληρώνεται με δόσεις, γεροί να είστε να τις ξοφλήσετε, ούτε αν η εξώπορτα σας είναι ασφαλείας. Ανοίξτε! Περιμένουμεεεε!…


Στην φωτό η πιο πρόσφατη εκδοχή της παραπάνω ιστορίας, ο Σάββας και η Μιχαηλία πέρσι τα Χριστούγεννα! Γιατί πρωτοχρονιά πάλι φευγάτοι είμασταν! 6 κι απόψε είναι πολλές?!!!