Βλέποντας την Ευρώπη μέσα από τα ελληνικά σύνορα, όσα χρόνια κι αν περάσουν τίποτα δεν αλλάζει για να πούμε ότι θα φτάσουμε κάποια στιγμή να ζούμε όπως οι Ευρωπαίοι. Η ελληνική οικονομία δείχνει να επιτυγχάνει τους στόχους του προγράμματος σταθερότητας και κατά πάσα πιθανότητα θα βγει την Άνοιξη από το καθεστώς επιτήρησης της από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι αυξήσεις στους μισθούς όμως για τους Έλληνες εργαζομένους θα είναι ισχνές για άλλη μια χρονιά, λίγο πάνω από τον πληθωρισμό. Είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον φέτος θα συγκλίνουμε μισθολογικά με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, όχι γιατί θα πάρουμε σημαντικές αυξήσεις, αλλά γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να δηλώσεις ότι όλοι μαζί παράγουμε είκοσι πέντε τοις εκατό περισσότερα από ότι παλιότερα, αυξάνοντας το ΑΕΠ στα χαρτιά. Σύγκλιση είναι κι αυτή!
Επί της ουσίας οι μισθοί παραμένουν ίδιοι, ενώ ακόμα και σε αυτή την ευνοϊκή οικονομική συγκυρία για την χώρα, δεν υπάρχει περιθώριο για την χορήγηση π.χ. επιδόματος θέρμανσης. Το κενό έρχονται να καλύψουν οι τράπεζες, με την παροχή ενός ακόμη προσαρμοσμένου στις ανάγκες της εποχής προϊόντος, του δανείου για την αγορά πετρελαίου θέρμανσης! Με χαμηλό επιτόκιο, και με διάρκεια αποπληρωμής μέχρι και σε δώδεκα μήνες, οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι έχουν την ευκαιρία να ζεσταθούν και φέτος!
Την ίδια ώρα εμφανιζόμαστε επισήμως ως χώρα - μαζί με Ιταλία, Ισπανία και Κύπρο - να μην επιθυμούμε την περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, ενώ άλλες χώρες - βορειοευρωπαϊκές κυρίως - επισήμως επιθυμούν διακαώς κάτι τέτοιο. 65 ώρες δουλειά εβδομαδιαίως αν ο εργοδότης συμφωνήσει με τον εργαζόμενο, πέρα της συλλογικής σύμβασης ή ακόμα και ατομικές συμβάσεις. Η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αντίθετη σε μια τέτοια ρύθμιση, απλά φοβάται δικαιολογημένα ότι αν κάτι τέτοιο θεσμοθετηθεί τότε θα υπάρχουν εργαζόμενοι που θα κοιμούνται στην δουλειά τους τις καθημερινές για να εξυπηρετούνται οι ανάγκες της επιχείρησης.
Οι εργασιακές συνθήκες στην χώρα μας, παρά την αυστηρή νομοθεσία σε σχέση με άλλες χώρες είναι σε χειρότερο επίπεδο, λόγω της αδυναμίας του κράτους να ελέγξει την αγορά εργασίας, αλλά και της πρακτικής της πλειοψηφίας των εργοδοτών που καταπατούν συνειδητά τις συλλογικές συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων...
4 σχόλια:
Μην το λες αυτό Αγγελε- είναι πολύ χειρότερα όταν δεν υπάρχει προστασία ούτε στα "χαρτιά". Εμένα ο άντρας μου δουλεύει από τις 7.30 ως τις 5.00, και κάθε δεύτερο Σάββατο για βασικό μισθό. Εχει ατομική σύμβαση, και γενικώς στην εταιρία που δουλεύει κανείς δεν ξέρει τι παίρνει ο διπλανός, συνδικαλισμός δεν υπάρχει, και όλα εξαρτώνται υποτίθεται από σένα. Σου λένε οτι αν είσαι καλός, μπορείς να ζητήσεις όσα θέλεις! Ασε που ο Ανθονυ δουλεύει από τα 16, είναι τώρα 35 και έχει δυο χρόνια συντάξιμα! Αυτό τι σου λέει?
Στην Ελλάδα τουλάχιστον υπάρχει ακόμα συνδικαλισμός και συλλογικές συμβάσεις, και με όλα τα στραβά, πάλι καλύτερα είναι, πίστεψέ με..
χχχ
Η εποχή των σκλάβων είναι αυτό που περιγράφεις Μαρία. Δεν έχω λόγο να μην σε πιστέψω! Πάντως στις σκανδιναβικές χώρες και στην Γερμανία και την Γαλλία τα πράγματα είναι καλύτερα από ότι στην Βρετανία. Στην Ελλάδα το μόνο καλό είναι η καθολικότητα της υποχρέωσης για κοινωνική ασφάλιση, αλλά κι αυτή μέσα στις συμπληγάδες της μείωσης του εργατικού κόστους πάει περίπατο σε πολλές περιπτώσεις. Οι συμβάσεις τσαλαπατιούνται κανονικά και με το νόμο και εδώ. Χωρίς να είναι θεσμοθετημένο κάτι τέτοιο, φαντάσου τι έχουμε να δούμε αν θεσμοθετηθεί. Ή μάλλον ας μην φανταστούμε καλύτερα!...
1) ΜΠΡΡΡΡΡ!!!!
2)"λόγω της αδυναμίας του κράτους να ελέγξει την αγορά εργασίας" πολύ επιεικής είσαι! Ο λαός λέει "Όταν δε θέλω δε μπορώ" και στον καπιταλισμό, το κράτος υπάρχει to serve & protect το κεφάλαιο.
Καλές εκδρομούλες!
Πού θα πάτε πάλι;
Παγονέρι! besitos!
Δημοσίευση σχολίου