Ταμεία για λίγους…

Η απόφαση της Βενεζουέλας να αποχωρήσει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα ανακοινώθηκε, συμβολικά υποθέτω, την Πρωτομαγιά. Ο Ούγκο Τσάβες κατήγγειλε και τους δύο χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς ως όργανα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και δήλωσε την αποχώρηση της Βενεζουέλας από αυτούς.

Η πρώτη αντίδραση δεν ήρθε από τους δύο οργανισμούς και τους αξιωματούχους τους, αλλά από την κυβέρνηση των Η.Π.Α.(αν μιλάμε για αυτονομία!). Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπαρτμεντ δήλωσε ότι ο Τσάβες ανοίγει το λάκκο στον λαό της Βενεζουέλας.

Συνηθισμένη πρακτική των Η.Π.Α. να προβλέπουν δεινά για όσους δεν υποκύπτουν στην πολιτική τους. Το Σχέδιο Ανάν είναι ένα ακόμα παράδειγμα.

Τι σημαίνει όμως η αποχώρηση της Βενεζουέλας από τους δύο οργανισμούς κατεξοχήν εκφραστές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης;

Κατ’ αρχάς αμφισβητείται έμπρακτα ο ρόλος τους στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης σε όλο τον πλανήτη. Αποκαλύπτεται ξεκάθαρα ο ρόλος τους στην παγκόσμια ηγεμονία, τόσο των Η.Π.Α όσο και του βάρβαρου νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που έχει επιβληθεί. Οι συνταγές τους, που τόση πίστη αποδέχονταν οι «τσάροι» των οικονομιών, είναι ξεπερασμένες και πάνω από όλα αναχρονιστικές.

Ακόμα η αποχώρηση της Βενεζουέλας δημιουργεί την προσδοκία δημιουργίας άλλων διεθνών οργανισμών που θα παλέψουν για μια διαφορετική ανάπτυξη σε όλο τον πλανήτη...