Πέντε χρόνια μετά…

Έχω να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας γύρω στα πέντε χρόνια. Από το Rockwave του 2002, το τελευταίο που έχω παρακολουθήσει ως στιγμής. Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα βέβαια. Πέντε έξι φορές έχω βρεθεί στην πρωτεύουσα όλες κι όλες, για βόλτα ή επισκεπτόμενος φίλους και φίλες. Και άλλες καμιά δεκαριά φορές πέρασα ξώφαλτσα πηγαίνοντας στα νησιά.

Δεν περιμένω εντυπωσιακές αλλαγές. Αν και δεν έχω δει ολόκληρη την Αττική οδό και η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι αν έχω ταξιδέψει με το μετρό. Ξέρω ότι υπάρχει ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, όπου θα πάω – μπορεί να μου την πέσουν και τίποτα «όργανα» γιατί στην πλατεία εκτυλίσσεται η επιχείρηση καθαρά Εξάρχεια για να καθαρίσει δήθεν η περιοχή από το εμπόριο ναρκωτικών – όπου θα πάω και θα βρεθώ μεταξύ φίλων. Χωρίς να γνωρίζω προσωπικά, κανέναν και καμιά τους. Μόνο τηλεφωνικά έχουμε μιλήσει και μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Στον «Σπόρο» μας, που έχει συνέλευση και μας ενώνει από όλες τις γωνιές της χώρας εκεί στα Εξάρχεια.

Το βράδι του Σαββάτου παίζουν οι Atsronauts στο An Club. Από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα της δεκαετίας του ’80, που τους έμαθα από εκείνες τις δυο κυκλοφορίες της Lazy Dog στα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Μπορεί να πάω και μια βόλτα στην Ακρόπολη αν προλάβω. Να φωνάξω από εκεί, «φέρτε πίσω τα κλεμένα»!