Όταν περισσεύει η σύνταξη...

Ο μπαρμπά – Γιάννης πίνει τον καφέ του κάθε πρωί στο μικρό μπαλκονάκι του, χαζεύοντας τα κτίρια και σηκώνοντας το βλέμμα προς το κομμάτι του ουρανού που δραπετεύει από το μπετόν, όταν θυμάται την αγαπημένη του κυρά – Σοφία που …έφυγε πριν είκοσι μέρες. 72 Μαΐων ο γέροντας, ξετυλίγει κάθε πρωί το κουβάρι των αναμνήσεων και έπειτα βγαίνει στο δρόμο, πάει να ανάψει το καντηλάκι της στα μνήματα, κάθεται ώρες εκεί, να περάσει μια βόλτα από τον κήπο, να δει λίγο τον κόσμο να πηγαινοέρχεται, τις μανάδες με τα μωρά τους, τα παιδιά που σχολνάνε από το σχολείο. Τα εγγόνια του, ο Γιάννης και η Σαμπίνε, πηγαίνουν στο Λύκειο, εκεί στο Ανόβερο που βρήκε την ευκαιρία για να ζήσει ο μονάκριβος του γιος, ο Στέφανος. Από το καλοκαίρι έχει να τα δει, ο Στέφανος ήρθε μόνος για την κηδεία της μητέρας του, μέσα στη Μεγάλη εβδομάδα.

- Η μαμά θα είναι μέσα μας πατέρα, του είπε, δεν θα μείνει μονάχη. Έλα να είμαστε μαζί, μην παιδεύεσαι εδώ με τα ενοίκια και σύνταξη 480 Ευρώ. – Δεν έχω ανάγκη αγόρι μου, του είπε, μονάχος είμαι, ένα πιάτο φαΐ θα το έχω κάθε μέρα, τσιγάρα φάρμακα δεν χρειάζομαι, είναι και η κυρά Λένα η γειτόνισσα που με βοηθάει. - Πατέρα, δεν μπορώ να σ΄ αφήσω μονάχο, είπε ο Στέφανος. - Πριν να περάσουν τα σαράντα δεν την αφήνω τη μητέρα σου, θα μείνω ότι κι αν πεις, το καλοκαίρι που θα έρθετε το συζητάμε πάλι, απάντησε, απότομα κάπως, ο μπαρμπα – Γιάννης.

Κάθε μεσημέρι ο Στέφανος παίρνει τηλέφωνο να μάθει τα νέα του. Τα απογεύματα κάνει την βόλτα του ξανά στην πλατεία, κάθεται στα παγκάκια, πιάνει κουβέντα με τους άλλους γέροντες, για τα κόμματα και τις ομάδες, για φάρμακα και συντάξεις, για τα κατορθώματα και τις καταστροφές της ζωής τους. Το σούρουπο μαζεύεται πάλι στο σπίτι, βάζει το ράδιο να παίζει κανένα καλό παλιό τραγούδι και πιάνει να διαβάζει τα αγαπημένα τους βιβλία ξανά. Το τελευταίο βιβλίο που αγόρασε , ήτανε πρόπερσι, λίγο πριν αρρωστήσει η κυρά του. Μετά τα περισσότερα λεφτά πήγαιναν στα φάρμακα της. Τώρα που μπορεί να περισσέψει κάτι για ένα καινούργιο βιβλίο, έφυγε η Σοφία…

Στον δρόμο πάντα έχει ένα βιβλίο στο χέρι, πάει της διαβάζει κάθε μέρα…