Οι λεπτομέρειες μια μακρινής ανάμνησης. Η εβδομάδα των αποχαιρετισμών που πέρασε. Τα θλιμμένα πρόσωπα των απελπισμένων εραστών. Η ζωή σε μιαν απότομη στροφή κάποιου άγνωστου δρόμου. Η «αποσιωπηθείσα» επίσκεψη του Νάνι Μπαλεστρίνι στην Αθήνα. Ο Δεκέμβρης που κρυφοκοιτάει πίσω από την αυλαία των νεφών… Έψαχνα τις περασμένες ημέρες στοιχεία για κάποιους ταξιδιωτικούς προορισμούς. Απογοητεύτηκα. Επειδή βρήκα πράγματα που ούτε να φανταστώ μπορούσα, σε μέρη που απέχουν πολύ από τα μέρη μας, αλλά είναι εν δυνάμει προς την τουριστική μας βιομηχανία, ανταγωνιστικά.
Είδα σε ελληνικά περιοδικά, πάμπολλες διαφημίσεις για τετραήμερες εκδρομές στο Μπάνσκο και άλλες περιοχές της Βουλγαρίας, με τιμές που ξεκινούσαν από 250 Ευρώ το άτομο. Δεν είδα ούτε μία καταχώρηση για εκδρομή στο Φαλακρό ή την Δράμα. Τα μειονεκτήματα μας σε σχέση με τους γείτονες είναι πιο πολλά από τα πλεονεκτήματα και αν οι φορείς μας επιθυμούν να αναπτυχθεί ο χειμερινός τουρισμός, πρέπει να γίνουν πολλά και γρήγορα – όχι βιαστικά – βήματα, από τις υποδομές μέχρι τα καταλύματα. Ειδάλλως το «τρένο» θα περάσει χωρίς να σταθεί!…
Η χρονιά που φυλλορροεί θα μας αφήσει την γλυκιά γεύση του δίσκου «Από ‘δω και πάνω» του Γιάννη Αγγελάκα και των Επισκεπτών του. Τραγούδια με αναφορές σε λύκους και πηγάδια, αστέρια, φωλιές και δύναμη για να φύγουμε μπροστά. Όσο κλειστοφοβικά ήταν τα πρώτα αστικά τοπία που μας χάρισε με τις Τρύπες, τόσο απελευθερωτικά είναι τα τελευταία στιχάκια του. Ο δίσκος της χρονιάς, δίχως άλλο…
11 σχόλια:
Καλημέρα σύντροφε! Καλή βδομάδα!
Έψαχνα πέρυσι χειμερινούς προορισμούς στη χώρα μας...
Απογοητεύτηκα πλήρως...
Οι τιμές πανάκριβες για λίγες παροχές...
Δράμα η κατάσταση!
καλή εβδομάδα amig0!
Τσέλιγκα στείλε mail με budget κλπ για να σε προτείνω, αν ενδιαφέρεσαι κατα εδώ!
Εγώ κρατώ μαζί με τα τελευταία στιχάκια του Αγγελάκα και την χροιά και το ύφος και την περιφρόνηση που απελευθερώνει η φωνή του. Και σκεφτόμενη αυτό, το πρώτο στιχάκι που μου έρχεται στο μυαλό είναι το παρακάτω:
"Άντε και φύγαμε σ’ άγνωστα μέρη
κανείς μας δεν ξέρει πού πάμε, παιδιά
ποτέ δε ρωτάμε πού βγαίνει ο ήλιος
ποτέ δε ρωτάμε ποιο δρόμο τραβά"
Καλημέρα Angelito, καλή εβδομάδα :)
Υποδομές και καταλύματα, λές.Μόνο;
Με τους δρόμους και το λοιπό συγκοινωνιακό δίκτυο, τι γίνεται, φίλε μου, τί άραγε;
Eίναι δυνατόν να πηγαίνει κανείς στη Βουλγαρία π.χ., ευκολώτερα απο ότι στη Δράμα, την Ξάνθη, όπου στην Ελλάδα.
mindstripper τίνος είναι ετούτο το στιχάκι που "τραγούδησες"? Καλή σου εβδομάδα!:)...
Κατερίνα έχεις δίκιο! Αναλυτικά στο αυριανό πόστ!...
Χμ.. τι να πω! Για τον Αγγελάκα αδύνατο να κάνvω οποιοδήποτε σχόλιο..
Οπότε και πάλι καλή βδομάδα να 'χουμε!
(Κατερίνα πονεμένη ιστορία, και αναμένω κι εγώ τη συνέχεια αύριο)
Στο δίσκο υπάρχει αυτό το τραγούδι που παίζουν συνέχεια στο KOSMOS, που λέει στο ρεφραίν "σιγά μην κλάψω, σιγά μην τρελλαθώ";
Ναι juanita! Νομίζω ότι είναι ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ!!!
Άργησα ελαφρώς και να με συγχωρείς Angelito, τώρα το είδα. Το τραγούδι -στίχοι και μουσική- είναι του Βαγγέλη Ξύδη, και το αηδονάκι που το τραγουδάει ακούει στ' όνομα Ελένη Βιτάλη. Πολύ χαρούμενο τραγούδι και αρκετά παλιό επίσης. Το θυμάμαι από μικρό παιδί. :-)
Θα το αναζητήσω mindy! Σ'ευχαριστώ!...
Δημοσίευση σχολίου