Ζήτω οι νύχτες του χειμώνα…και τα πεύκα!

Τα σύννεφα είναι πυκνά σήμερα στον ουρανό πάνω από την πόλη. Μια γλυκιά ψύχρα κυκλοφορεί παντού και ότι πιο όμορφο μπορείς να δεις είναι η άτσαλη στήλη λευκόγκριζου καπνού από κάποια καμινάδα να ανεβαίνει προς τον μολυβί καμβά που στέκεται πάνω μας. Καπνός από σόμπα! Και τα πανέμορφα "πέπλα" στρωμένα στους δρόμους καθώς οι αλέες και τα δέντρα τα μοναχικά πετάνε τα "ρούχα" τους για να αποφύγουν την ματαιοπονία απέναντι στον ισοπεδωτικό χειμώνα που επελαύνει καθώς λένε οι χαλαρές ριπές του ανέμου που κεντάν τους στόχους του φθινοπώρου στις αυλές, τα τελευταία χρυσάνθεμα!...

Ένα πεύκο τραγουδάει τραγούδια της Αντίστασης για σένα, να το θυμάσαι αυτό!...

Η μέρα περνάει γρήγορα πια, σαν κοκέτα που την έπιασε η καταιγίδα στην μέση μιας μεγάλης πλατείας. Το οκτάωρο «εκτελεί» τα απογεύματα κάθε Νοέμβρη. Ποιος σκιάζεται όμως; Οι νύχτες πάντα θα παίρνουν την εκδίκηση. Για τους εργάτες που δεν προλαβαίνουν λίγο φως για να χωνέψουν μετά την δουλειά, την τροφή και το ρίξιμο που έχουν οι σημερινές, αυριανές κι ελπίζω όχι μεθαυριανές, εργασιακές σχέσεις…

Η οθόνη τρεμοπαίζει καθώς η φωτιά στο τζάκι πίσω μου κορδώνεται επιδεικτικά. Αύριο θα παραγγείλουμε καφέ από τους συνεταιρισμούς των Ζαπατίστας και το νέο τρίτο τεύχος της Αλάνας...

Α! Κι ένα τόξο για τα μήλα που λησμονήθηκαν πίσω από τους φράχτες!…