Καμεράτα ή μασκαράτα?

Θα τρελαθούμε τελείως;
Πάνω που, μετά από αλλεπάλληλες προσφυγές στην δικαιοσύνη ή στις αρμόδιες αρχές, πήγαινε να γίνει δυνατή η χρήση των καμερών στους δρόμους μόνο για τον έλεγχο της κυκλοφορίας, ήρθε η ρουκέτα στην Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα να τις επαναφέρει σε ρόλο άγρυπνου χαφιέ!

Αποτρέπουν λέει τον δράστη από την εγκληματική πράξη αν ξέρει ότι η ενέργεια του θα καταγραφεί! Τον εργαζόμενο από την ραστώνη. Την μπέιμπι σίτερ από τα θηριώδη ένστικτα της. Κάθε κατεργάρη που απειλεί με οποιονδήποτε τρόπο κάποιον άλλον.

Κι ας πούμε ότι όντως ο κατεργάρης θα το σκεφτεί υπέρδιπλα να παρανομήσει αν ξέρει ότι τον κόβει ο φακός μιας κάμερας;

Ποιος κρατικός φορέας μπορεί να εγγυηθεί ότι η εικόνα ενός ανύποπτου πολίτη από τις κάμερες θα ελέγχεται μόνο έπειτα από δικαστική εντολή; Αυτοί που διασφαλίζουν το απόρρητο των επικοινωνιών και «απέτρεψαν» τις τηλεφωνικές υποκλοπές στο τηλέφωνο του πρωθυπουργού της χώρας και άλλων πολιτών;

Και γιατί αντί για κάμερες και τεχνικούς παρακολουθήσεων να μην δώσουμε τα χρήματα σε δασκάλους και κοινωνικούς λειτουργούς για να δουλέψουν σε περιοχές με μεγάλους δείκτες κοινωνικής ανισότητας, ώστε μεσομακροπρόθεσμα να επιδιώξουμε και την μείωση της εγκληματικότητας που είναι ζητούμενο για κάθε πολιτισμένη κοινωνία;

Η ασφάλεια του καθενός δεν εξαρτάται από το αν σε κάθε κεντρικό σημείο κάθε πόλης της χώρας υπάρχουν πολλές κάμερες, εξαρτάται από το αν θα συνεχίσουν να υπάρχουν άνθρωποι που από ανάγκη ή επάγγελμα θα θέλουν να μας βλάψουν…