Φθινοπωρινό Ρομάντσο! (Μέρος 1ο.)...

Είναι πανέμορφη η Θεσσαλονίκη τα φθινοπωρινά πρωινά, νεφοσκεπής και υγρή απέναντι στη θάλασσα. Πρωτεύουσα της αύρας της και όχι των Βαλκανίων.

Στην παραλία οπού χιλιάδες άνθρωποι κάνουν τον περίπατο τους, χαρίσαν ένα φιλέτο για να χτιστεί το Μέγαρο Μουσικής. Έτσι για να 'χει στροφές ο περίπατος.

Ξεφύλιζα τις απογευματινές εφημερίδες που κυκλοφορούν στις 6 το πρωί, αναρωτώμενος αν στις 12 το μεσημέρι θα ανατείλει το φεγγάρι πίσω από τον Χορτιάτη.

Για σπουδαστικούς λόγους διάβαζα στο λεωφορείο κάποια ξενόγλωσση εφημερίδα και κάποιος συνεπιβάτης με ρώτησε : What time is it?

Η απάντηση μου''δέκα και τέταρτο'' προκάλεσε εκτός από ενημερωτική και εθνική ανακούφιση!

Η κουβέντα περί ανακούφισης επεκτάθηκε - στα 6 ή στα 10 μίλια μόνο το ΝΑΤΟ μπορούσε να ξέρει - κάποιοι ανησυχούντες αναρωτήθηκαν φωναχτά πως επιτρέπεται σε Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπούς μειονοτικούς να ...αερίζονται εντός του εθνικού μας εναέριου χώρου.Τον εναέριο χώρο που αναπνέουμε, αυτόν στον οποίο ανεμίζει η σημαία μας!

Πως μπορεί και αναπνέει ακόμη ο Άγιος Καλαβρύτων; Ήρωας, αναφώνησα!

Ψωμιάδης ! Ανδρεουλάκος ! Παπαθεμελής ! Τις αντιασφυξιογόνες με το εθνόσημο αναλάβατε. Αρμ!

Ο σύνταξιούχος που καθέται δίπλα στον οδηγό μιλούσε για τους Έλληνες που ζουν σαν Αλβανοί και αναρωτήθηκε αυτούς πότε θα σταματήσουμε να τους ...κλάνουμε. Ο μεσήλικας με το laptop επ' ώμου του είπε πως αυτοί μπορούν να σηκώσουν την σημαία! Λίγο είναι αυτό , σημπλήρωσε..

Αν αυτοί ήταν στο U.S.A. - πετάχθηκε ο ομογενής από τη Βοστώνη με το τιγρέ σκελετό των γυαλιών του - θα μπορούσαν να τις καίνε τις σημαίες - τις Αμερικανικές βέβαια και όποιες άλλες - χωρίς να καταδικάζονται γιατί εκεί στο U.S το Ανώτατο δικαστήριο έχει αποφανθεί ότι όποιος καίει τη σημαία εκφράζει την γνώμη του ελεύθερα και αυτό είναι απαραβίαστο ατομικό του δικαίωμα.

Η κουβέντα μετά από αυτό εκτραχύνθηκε. Τι μας λές μωρέ τώρα για τους φονιάδες που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους και άλλα τέτοια. Ο οδηγός αναγκάστηκε να ζητήσει χαμηλότερους τόνους, κρούωντας ταυτόχρονα τον κώδωνα της Στάσης. Ο ομογενής δεν είχε άλλη λύση, κατέβηκε.

Η νόστιμη δεσποινίς εκ δεξιών μου, διάβαζε απορροφημένη τις οικονομικές σελίδες του Ελεύθερο Τύπο. Υπέθεσα τελείως αυθαίρετα ότι εργάζεται σε χρηματιστηριακή εταιρία. Το μάτι μου έπεσε σε ένα δίστηλο για τις εξαγωγές της χώρας μας.

Εισαγωγές 18,2 δισ. Ευρώ, Εξαγωγές 6,9 δισ. Ευρώ, Έλλειμα 11,3 δισ Ευρώ, ή μιας και έχουμε μάθει πλέον την ισοτιμία του Ευρώ 3.850.000.000.000 υπό εξαφάνιση δραχμές! Πληρωτέες επί τη Εμφανίση βεβαίως.

Ιστορική αναμφίβολα η ένταξη της χώρας στην Ε.Ο.Κ. Μας ρίχνουν και κανένα πακέτο Σαντέρ και ρεφάρουμε ελαφρώς, αλλά η ζημιά είναι προφανής και δεν φαίνεται δυνατότητα αντιστροφής της κατάστασης.

Καπιταλισμό έχουμε τι να γίνει μου απαντά με την γλυκητάτη φωνή της η δεσποινίς. Σ' αυτό συμφωνούμε, της λέω καθώς την κοιτάω επίμονα κατευθείαν στα μάτια. Μοιραία θαρρώ όπως η πτώση των κίτρινισμένων φύλων έρχεται η ερώτηση στα χείλη μου.

Τι θα κάνετε το βράδυ;

Συνεχίζεται...