Φθινοπωρινό Ρομάντσο! (Μέρος 2ο)...

(Συνέχεια από χθες...)

... - Θα παμε σινεμά με τον αρραβω- νιαστικό μου, στο Ριζότο. Έχουμε αρκετό καιρό να δούμε κάποια ταινία.

- Δεν έχω ακούσει και τα καλύτερα σχόλια για την ταινία - είπα, έχοντας την λέξη αρραβωνιαστικός ως φάρο για αλλαγή πορείας - αλλά τουλάχιστον παίζει η Δήμητρα Ματσούκα.

Με κοίταξε κάπως περίεργα και έστρεψε το βλέμα της έξω από το λεωφορείο. Στο φόντο η στάση ''Φάληρο'' στη Βασ. Όλγας. Δίπλα τα ταμπλό ενός κινηματογράφου παρουσιάζαν σκηνές από το ''Χορεύοντας στο σκοτάδι'' του Λαρς Φον Τρίερ.

Κατέβηκα στην επόμενη στάση. Στο σπίτι του Τάσου η παρέα ήταν η ελάχιστη δυνατή, αλλά με μεγάλα κέφια. Κιθάρα, μπαγλαμάς και συρμάτινες μελωδίες : Νόστιμο τρελό μικρό μου, ο ποδηλατιστής και πολλά άλλα. Κρασί γλυκόπιοτο και καλαμπούρια μέχρι να έρθει η ώρα για το γήπεδο.Η τηλεόραση πνιγόταν από την αδιαφορία μας.

Στην οθόνη τρεμόπαιζε η φιγούρα του Πάγκαλου. Τα εργασιακά και η εξωτερική πολιτική ήταν η θρυαλίδα της έκρηξης του, που τον οδήγησε στην αποπομπή από το υπουργικό συμβούλιο. Μείζονος σημασίας και τα δύο. Οι λύσεις που προτείνονται από την κυβέρνηση έχουν ευλογηθεί από εταίρους και συμμάχους αλλά μάλλον δεν βρίσκουν ανταπόκριση από τη ''βάση''. Μετά σιωπή...

Τα μαντήλια της Ιντιφάντα ανεμίζαν στην Λωρίδα της Γάζας και στην Τούμπα, αλλά ο ουρανός εκεί στα Κατεχόμενα ήταν ''ματωμένος σαν σφαγείο''. Εδώ καπνός, φώτα και ουρανομηκείς κραυγές χαράς. Νικηφόρα μαντήλια της Ναμπλούζ. Οι Ιταλοί στο τέλος της βραδιάς μετρούσαν τα γκόλ που δέχτηκαν και οι Αμερικανοί μετρούσαν ακόμη δια χειρός τις ψήφους στη Φλόριντα μήπως και αναδείξουν επιτέλους Πλανητάρχη...

Η επόμενη μέρα επέστρεφε με το λεωφορείο στη Δράμα. Προσεκτικά δίπλα από τα σμάρη στις Βόλβες, απολαμβάνοντας την απρόσμενη ζεστασιά στο χαμόγελο του Νοέμβρη. Μέχρι την κοιλάδα του Στρυμόνα συζήτούσαν για την αργοπορία του Χειμώνα και για τα καλοκαίρια του '050 που προβλέπονται καυτά. Οι υπόλοιποι επιβάτες λαγοκοιμόντουσαν αδιάφοροι.Το Φαλακρό ξεπρόβαλε από το βάθος με κόκκινα μάγουλα και καλησπέρισε το ζευγάρι. Σουρούπωνε.

Μπροστά στη Σόφτεξ πέρασε το τρένο με τους εργάτες που σιγοντάριζαν την παραδείσια φωνή της Μπιορκ και χορεύαν μαζί της, σαν να μην είχαν ακούσει για το εργασιακό νομοσχέδιο, σαν να 'ταν βέβαιοι ότι τίποτα δεν μπορεί να τους χαλάσει το μιούζικαλ...

Τα μάτια σου από ψηλά κινούσαν τα νήματα...

FIN...