Ένωση μόνο για «μπίζνες» των λίγων

Η Τουρκία ξεκίνησε την ενταξιακή της πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τις ευλογίες – πολλές από αυτές αναγκαστικές – των 25 μελών της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προς τα πού πάει όμως αποδεχόμενη την Τουρκία ως υποψήφιο μέλος της;

Κατ’ αρχάς είναι ανεπίτρεπτο να υποκύπτει μια ανεξάρτητη ένωση χωρών σε οποιεσδήποτε πιέσεις τρίτης χώρας ή συνασπισμού χωρών. Η Ε.Ε. όμως έχει από καιρό απολέσει την συνοχή της σε θέματα κοινής πολιτικής, χάρη στην «υπερήφανη» πολιτική του Μπλερ. Η τυφλή υποταγή στις προσταγές των Η.Π.Α. – οι οποίες υπαγορεύονται μονάχα από την εξυπηρέτηση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής τους – σε θέματα πολιτικής, από την οικονομία μέχρι τα θέματα τρομοκρατίας.

Η Τουρκία ως χώρα έχει ένα ιδιόμορφο «δημοκρατικό» καθεστώς, με δεκάδες κόμματα και οργανώσεις εκτός νόμου, την επίσημη κρατική ιδεολογία να βασίζεται στον κεμαλισμό, που μπορεί να είναι κοσμικός όπως λέγεται, αλλά δεν παύει να είναι ρατσιστικός αποστερώντας τα δικαιώματα των ανθρώπων που ζουν στην επικράτεια της Τουρκίας και δεν είναι Τούρκοι.

Αυτό το κρατικό μόρφωμα έλαβε την έγκριση να ξεκινήσει διαδικασίες ένταξης, ενώ ταυτόχρονα διασφάλισε ότι οι διατυπώσεις των επίσημων κειμένων δεν θα θίγουν τα «κεκτημένα», όπως για παράδειγμα η κατοχή της Κύπρου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, διχάζεται για άλλη μια φορά ανάμεσα στην πολιτική και την οικονομική διάσταση της. Η ευρωπαϊκή αστική τάξη θέλει μια καινούργια αγορά – αυτό δείχνει και η συζήτηση για ειδική τελωνειακή σχέση - 70 εκατομμυρίων "πελατών", επιθυμώντας πια να διαφυλάξει ότι περισσότερο μπορεί από το περιβόητο «Ευρωπαϊκό κεκτημένο». Το οποίο φαίνεται ότι στην περίπτωση της ένταξης της Τουρκίας είναι το τελευταίο ζητούμενο! Αυτή η προοπτική μόνο προβληματική θα είναι για όλους του Ευρωπαϊκούς λαούς, του τουρκικού προεξάρχοντος.