Φταίει ο "σεισμός"…

Δεν θα πάω πολύ πίσω. Πέρσι στις γιορτές έγινε ο σεισμός στον Ινδικό που προκάλεσε το παλιρροϊκό – σιχάθηκα να ακούω τη λέξη τσουνάμι - κύμα και τον θάνατο περίπου διακοσίων πενήντα χιλιάδων ανθρώπων. Τέλη Αυγούστου ο τυφώνας «Κατρίνα» αφήνει περισσότερους από χίλιους νεκρούς στο πέρασμα του από τις νότιες πολιτείες των Η.Π.Α. Το Σάββατο σεισμική δόνηση 7,5 Ρίχτερ ισοπεδώνει το βορειοανατολικό Πακιστάν και το Κασμίρ. Πάνω από τριάντα χιλιάδες άνθρωποι θάφτηκαν στα ερείπια. Παράλληλα η τροπική καταιγίδα «Σταν» πλήττει την Κεντρική Αμερική, αφήνοντας μόνο στην Γουατεμάλα 1.500 νεκρούς και αγνοούμενους.
Οι φυσικές καταστροφές δεν είναι προβλέψιμες. Αλλά θεωρώ αδι-ανόητο εν έτι 2005, στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης να χάνονται χιλιάδες άνθρωποι από μια φυσική καταστροφή. Φυσική καταστροφή, όπως ο σεισμός στο Πακιστάν, που αν συνέβαινε στην Ιαπωνία, μπορεί να είχαμε πολύ λιγότερα θύματα ή αν η «Κατρίνα» έπληττε την Κούβα.
Το Πακιστάν είναι μια από τις οκτώ – εννιά χώρες στον κόσμο που διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Μεγάλη δουλειά. Ένα κράτος καρικατούρα με ισχυρή «εθνική άμυνα» απέναντι στους κατά καιρούς αντιπάλους του, αλλά με ανύπαρκτη άμυνα απέναντι στους αιώνιους αντιπάλους του, τα φυσικά φαινόμενα. Το αυτό, σε λίγο μικρότερη κλίμακα, ισχύει και για τις Η.Π.Α. και για όλο τον πλανήτη φαντάζομαι.
Φταίει ο σεισμός θα πείτε, που παλιά ήταν θεότητα με το όνομα Εγκέλαδος, ενώ σήμερα είναι ιδεολογία με το όνομα νεοφιλελευθερισμός…