Ένα κιλό στάρι ή ένα Ευρώ;

Ας χωρίσουμε λοιπόν το στάρι από το χρήμα. Ποιοί είμαστε από την πλευρά του σταριού και ποιοί από την πλευρά του οβολού;

Εγώ είμαι με το στάρι. Και με τον άνεμο που χαιδεύει τα σύννεφα. Μαζί μου είναι κι ο ζαχαροπλάστης της γειτονιάς μου, οι οικολόγοι, οι συνηδειτοποιημένοι αριστεροί, οι οικογενειάρχες που σκέφτονται λίγο πιο ''συνετά'' το μέλλον των οικογενειών τους, οι πολίτες που κάποιοι τους χαρακτηρίζουν βολεμένους επειδή εργάζονται ή έχουν εργαστεί και τώρα είναι στην σύνταξη και τέλος τα παιδιά γιατί δεν πάει το μυαλο τους πρώτα στα φράγκα.

Από την πλευρά του οβολού, είναι (οι φορείς προηγούνται επειδή είναι ηγήτορες) το Επιμελητήριο, η επιτροπή για την αξιοποίηση των λιγνιτών - με σεβασμό στο περιβάλλον (!!!)- κάποιοι συμπολίτες που βλέπουν την ανεργία συνεχώς μπροστά τους , κάποιοι -εξίσου ''βολεμένοι'' με τους παραπάνω- συνταξιούχοι που θέλουν να ''βολέψουν'' τα παιδιά τους, και αρκετοί εργολάβοι , πολιτευτές και γενικότερα διάφοροι ''έμποροι ελπίδων''.

Τα επιχειρήματα και των μεν και των δε είναι λίγο πολύ γνωστά.

Κοινή συνισταμένη η αγωνία για το μέλλον της Δράμας και των ανθρώπων της. Και των μεν και των δε. Όλων!

Ακόμα κι αυτών που εντάσσονται στις δημοσκοπήσεις στο Δεν Ξέρω/Δεν Απαντώ.

Αξιολογώντας τις ζημιές από την επένδυση στον τομέα των λιγνιτών θα σταθώ σε μια καθαρώς λογιστική αποτίμηση του χαμένου αγροτικού εισοδήματος των αγροτών που θα χάσουν τη γή τους για να γίνουν τα εργοστάσια καύσης λιγνίτη.

Ποσές χιλιάδες στρέματα επί πόσα κιλά σταριού, καλαμποκιού και άλλων καλλιεργήσιμων προιόντων θα χαθούν για όλες τις επερχόμενες γενιές των Δραμινών; Και πόσο μπορουν τα εκατομμύρια των Ευρώ που θα πέσουν στην περιοχή για 50 - 60 χρόνια,να υπερκαλύψουν αυτόν τον πλούτο του κάμπου της Δράμας που έθρεψε τόσους αιώνες και μπορεί να τρέφει για πολλούς περισσότερους τους κατοίκους του;

Το ζήτημα δεν έχει να κάνει μ' ενα χέρσο οικόπεδο στη βιομηχανική περιοχή, αλλά μ' ένα από τα πιο εύφορα κομμάτια των ελληνικών αγρών. Και ως τέτοιο δεν έχει να κάνει μόνο με την δική μας γενιά αλλά και με τις γενιές που θα ζούνε σ' αυτή την περιοχή μετά από εκατό ή διακόσια χρόνια.

Η ανάπτυξη της περιοχής δεν μπορεί να ειδωθεί υπό το πρίσμα πολυεθνικής που επενδύει σε κάποια αναπτυσόμενη χώρα με σκοπό να παρουσιάσει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα στον ισολογισμό της, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της επένδυσης της.

Όσο τα λιγνιτορυχεία θα απλώνονται στην περιοχή μας τόσο θα λιγοστεύει η εύφορη Δραμινή γη, για πάντα! Κι αυτό μόνο κέρδος δεν είναι...