Αναμνήσεις (1): Ο Γκάτσος, ο Besson και η Ρομίλντα...

Οι τελευταίες «γραμμές» του Ιουλίου, σαν παρδαλές ουρές ταξιδιωτών στα λιμάνια, σαν το λευκό ίχνος της προπέλας του πλοίου πάνω στα νερά, όπως τα αρμυρίκια στην παραλία των Πάλων στη Νίσυρο, σαν τα ίχνη του κύματος πάνω στην καυτή άμμο τα μεσημέρια που αργεί να σουρουπώσει. Ο Αύγουστος ετοιμάζει τα βέλη του …

Μόνο που η ρότα φέτος θα μας βγάλει δυτικότερα, στην Αμοργό του Νίκου Γκάτσου και του Luc Besson. Θα επιστρέψω κάποια στιγμή φέρνοντας, ελπίζω, πολλές όμορφες εικόνες κι έχοντας ρίξει το φορτίο της χρονιάς που φεύγει στα βράχια του μοναστηριού της Χοζοβιώτισσας…

Η διαδρομή συνηθισμένη πάνω στον χάρτη, με αλλαγές στο τοπίο και τους δρόμους. Δράμα, Πειραιάς, Αιγιάλη. Το δρομολόγιο είναι συγκεκριμένο μέχρι εκεί….

Την Αμοργό θα την δω πρώτη φορά από κοντά. Την θυμάμαι, ως όνομα στο σχολείο αρχικά, σαν εικόνα από τις περιγραφές του καλού φίλου Βασίλη Καζούλη, μετά από τα πλάνα της ταινίας του Luc Besson, ως ιδανικό προορισμό για ξένοιαστες διακοπές από τις περιγραφές δεκάδων φίλων που την έχουν επισκεφθεί τόσα χρόνια.

Κυριακή μεσημέρι η «Ρομίλντα» θα δέσει στο λιμάνι και μια ακόμα παραθεριστική περίοδος θα ξεκινήσει…Εις το επανιδείν!…

Τα όμορφια ταξίδια, όμορφα καθυστερούν είδικά όταν ο "στόλος" κάνει νερά! Φτάσαμε Αμοργό Δευτέρα ξημερώματα. Καθήσαμε δέκα ημέρες και αν υπήρχε διαθέσιμότητα δωματίων δεν θα λέγαμε όχι για μερικές ακόμα! Το βέβαιο είναι ότι θα επιστρέψουμε όμως!...