Τα κέντρα διασκέδασης είχαν ήδη κλείσει, αλλά το νησάκι διατηρούσε μιαν άσβεστη καλοκαιρινή φλόγα. Εγώ είχα αποφασίσει την πρώτη μέρα εκείνου του Σεπτέμβρη, για πρώτη φορά μετά το ξεκίνημα, να κόψω το τσιγάρο. Το τήρηση πιστά σε εκείνο το ταξίδι. Μάλιστα δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι πήγα με τροχάδην από την Αγκάλη στην Χώρα όπου μέναμε, ένα απόγευμα που το λεωφορείο είχε αργήσει. Κι έτρεχα μέσα σε ένα σύννεφο που εκείνη την ώρα έγλειφε τον αυχένα του νησιού ανάμεσα στην χώρα και την Άνω Μεριά.
Πρωινό τρώγαμε – πίνοντας στο φινάλε του κι από ένα ρακόμελο - στην πλατεία στο μαγαζάκι που κρατούσε ένας πολύγλωσσος τύπος – Ζαν πρέπει να τον φώναζαν ή κάπως έτσι – μπάνια κάναμε στην Αγκάλη, βόλτες στο Κάστρο και στην εκκλησία της Παναγιάς που επιβλέπει την Χώρα, ταβερνούλες για φαΐ είχε και πολλές και καλές. Μου έμεινε το παράπονο ότι δεν πήγαμε στον οικισμό της Άνω Μεριάς, ενώ στο καράβι της επιστροφής η Χρύσα μου έβγαλε μια από τις πιο όμορφες φωτογραφίες που έχω…
Σήμερα κοιτάω καμιά ιστοσελίδα του νησιού με τα καταλύματα που υπάρχουν και σκέφτομαι πως μπορεί ένα τόπος να πάει μπροστά, αν οι άνθρωποι που τον αγαπούν, ντόπιοι αλλά και ξένοι, το επιθυμούν!...
Στην Φολέγανδρο είναι βέβαιο ότι θα επιστρέψουμε κάποια στιγμή. (Συγνώμη για την "απρέπεια" μου Still Ill, αλλά αυτά είναι τα μέρη που επισκέφθηκα).Στην πάνω φωτό η απόκρυμνη μεριά του νησιού όπου στα χείλη του γκρεμού κρέμεται η χώρα με το Κάστρο και κάτω το ηλιοβασίλεμα κοιτώντας προς την Άνω μεριά... Τα νέα είναι ευχάριστα γατί για φέτος καταλήξαμε να παραθερίσουμε στον ορεινό νομό Χανιών, στην επαρχία Κισσάμου...
2 σχόλια:
Ti εκπληκτικές φωτογραφίες είναι αυτές!! Οι διακοπές και η έμπνευση!
Η πάνω φωτό είναι από την ιστοσελίδα της κοινότητα Φολεγάνδρου. Η κάτω είναι "αλιευμένη" από το διαδίχτυ(ο)!
Δημοσίευση σχολίου