Να κουνηθούμε λιγάκι!

Στα μέρη που περνούσα ως πιτσιρικάς τα καλοκαίρια μου στα βορειοδυτικά του Βώλακα μόνο ένα μέρος θυμάμαι καμένο. Παρότι είχαν περάσει χρόνια από την πυρκαγιά, η τοποθεσία φαινόταν διαφορετική από την γύρω περιοχή. Ήταν μια γκρίζα από το χρώμα των πετρών της κορυφή στην οποία υπήρχαν και μερικοί ξεροί κορμοί δέντρων. Η Καψάλα, όπως λέγεται, είχε στην πλαγιά δυτικά της το πευκοδάσος του Τσακαλίν και βόρεια της το δάσος με τις απίστευτες οξιές του Βαθυρέματος. Μπροστά της προς την Ανατολή μετά από μια μικρή πλαγιά, τα εγκαταλειμμένα χωράφια, λίγα χιλιόμετρα μετά το χωριό κι απέναντι της το Φαλακρό, ο Μπόσταχας. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καμένο κάποιο από αυτά τα δάση. Τα σώζει η ερήμωση της υπαίθρου το περίκλειστο της περιοχής και η τύχη.

Τι συμβαίνει όμως εκεί που οι φλόγες εξαφανίζουν τα δάση και πρέπει να αποφασιστεί τι γίνει. Έχουμε ζήσει μεγάλες πυρκαγιές στην περιφέρειας μας. Θάσος, Καβάλα, Ρεντίνα. Πληγές που παρότι τα χρόνια φεύγουν γρήγορα κλείνουν αργά.

Το ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει για να βοηθήσουμε όλοι στην αναγέννηση ενός καμένου δάσους, όπως και όσο μπορεί να βοηθηθεί ένα οικοσύστημα.

Την Πάρνηθα την θυμάμαι πάντα στα δεξιά μου κατεβαίνοντας την εθνικής, όταν ο δρόμος έπιανε να ανηφορίζει στον σβέρκο του λεκανοπεδίου. Ο πιο συμπαγής όγκος πράσινου από τα Τέμπη και κάτω. Μια ζωγραφιά…

Δεν ξέρω τι θα δω όταν ξανακατέβω κάποια στιγμή στο L.A.

Με ενδιαφέρει όμως έστω και εξ αποστάσεως εξακοσίων πενήντα χιλιομέτρων να μην χαθεί ένα ακόμα δάσος. Το δάσος δεν «χάνεται» όταν καεί, χάνεται όταν αρχίσει να περιφράζετε και να οικοπεδοποιείται.

Η επιστημονική γνώση στην χώρα μας μπορεί να προσφέρει λύσεις για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα βοηθήσουν την φύση να καλύψει τις πληγές της.

Εμείς οφείλουμε να φέρουμε τους πολιτικούς προ των ευθυνών τους. Σε ότι αφορά την διαφύλαξη των εκτάσεων που κάηκαν από τους καταπατητές, αλλά και σε ότι αφορά την ουσιαστική προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού για την προστασία των δασών.

Να φτιάξουμε ομάδες ή να πλαισιώσουμε υπάρχουσες για να προσέχουμε τα δάση μας. Να κουνηθούμε λιγάκι!