Αξίζει να διαβάσετε το παραπάνω κείμενο καθώς και τα σχόλια που το συνοδεύουν. Είναι πολύ ενδιαφέρον ειδικά σήμερα που η οργή όλων μας για την πιθανότητα να χαθεί, έστω και σε έκταση μερικών στρεμμάτων ένα ακόμα δάσος της χώρας, μας κινητοποιεί. Θα με ενδιέφερε να ακούσω μια επιστημονική συζήτηση για τις παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν μέσα σε μια καμμένη δασική έκταση για να εξασφαλιστεί η φυσική διαδικασία αναγέννησης της χλωρίδας. Το ενδιαφέρον πηγάζει από την εμπειρία μου πέρσι το καλοκαίρι στην Σάμο. Το νότιο τμήμα του νησιού κάηκε πριν από μερικά χρόνια στο μεγαλύτερο τμήμα του. Το βουνό είναι κατάσπαρτο από καμένους κορμούς, τους οποίους κατά περιοχές οι Δήμοι με συνεργεία τους αποσύρουν κάθε καλοκαίρι και τους δίνουν στους κατοίκους για να τους χρησιμοποιήσουν για την θέρμανση των σπιτιών τους.
Η συγκεκριμένη βιομάζα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή συσσωματωμάτων (pellets) που είναι πολύ λιγότερο επιβαρυντικά από πλευράς παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα κατά την καύση τους από το πετρέλαιο και το ξύλο επιβαρυντική για το περιβάλλον. Επίσης προέρχονται από υλικά άχρηστα και επικίνδυνα μέσα στο δάσος.
Αντί για αναδάσωση ίσως να μπορούσε να γίνει καθαρισμός του δάσους για να αναπτυχθεί ξανά από μόνο του το δάσος. Θαρρώ ότι έτσι τα οφέλη θα είναι περισσότερα...
2 σχόλια:
Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η αναδάσωση δε βοηθά στη δημιουργία ενός δάσους. Ωστόσο, σε σχέση με παλαιότερό μου σχόλιο να πω ότι η αναδάσωση λειτουργέι κατευναστικά στους πολίτες που αγανάκτησαν και αποπροσανατολιστικά. Μη γνωρίζοντας την επιστημονική αναγκαιότητα της πρότασής σου, οι πολίτες νομίζουν ότι αποτελεί μια κάποια λύση και εξαπατόμενοι σταματούν τις αντιδράσεις για την καταστροφή.
Δείμε είναι μια μεγάλη κουβέντα που δεν γίνεται...
Δημοσίευση σχολίου