[RARE CLIPS] The Nits - Adieu Sweet Bahnhof (1989)

Adieu 2006!
Με ένα από τα καλύτερα των Nits.
Καλή Χρονιά!!!
:)

Τέλος Εποχής - Αρχή Εμφυλίου?

Εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού σήμερα ο πρώην ηγέτης του Ιράκ Σαντάμ Χουσείν, λίγες μόλις ημέρες μετά την απόρριψη της έφεσης του από τα κατοχικά δικαστήρια του Ιράκ. Ο προπαγανδι-
στικός μηχανισμός μιλάει ήδη για "τέλος εποχής", θαρρώ πως αυτού του είδους το τέλος, σηματοδοτεί μια ακόμα χειρότερη αρχή. Την αρχή του εμφυλίου σιιτών - σουνιτών στην πολύπαθη χώρα.
Η διεθνής κοινότητα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων χαιρέτησε την εκτέλεση του Χουσεϊν κάνοντας προφανές ότι η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει στο Ιράκ εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια. Μπορεί οι Αμερικανοί να έχουν την θανατική ποινή στα "δημοκρατικά" τους ήθη, αλλά η Ε.Ε. δεν έχει καμιά δικαιολογία για να χαμογελάει. Η εκτέλεση του Σαντάμ δεν πρόκειται να κάμψει την αντίσταση κατά των κατοχικών δυνάμεων και ως πολιτικό γεγονός μόνο στο συμβολικό πεδίο έχει αξία. Η εκδίκηση των Η.Π.Α απέναντι στον πρώην συνεργάτη τους και ένα σαφές μήνυμα σε όλους όσοι ακόμα συνεργάζονται μαζί τους.
Το 2007 δυστυχώς θα ξεκινήσει με τον χειρότερο τρόπο στη ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής...

Huecco - Tacones Baratos

Το τελευταίο του single. Μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση ότι στην Ελλάδα ελάχιστοι έχουν πάρει χαμπάρι τον δίσκο ή μάλλον φαντάζομαι ότι δεν θέλουν να το πάρουν πρέφα!
Μας φτάνει μάλλον ένας Μανού Τσάο!

Ηuecco - Pa´mi guerrera

Έχει την τιμητική του σήμερα ο Huecco...Καλή ...ακροθέαση!

So long 2006!...(Huecco y Θανάσης)

Μια χρονιά με την λιγότερη μουσική όλων όσων έζησα τα τελευταία είκοσι χρόνια. Δεν μπορώ να πω ότι το κατάλαβα, αλλά τώρα στο τέλος του 2006, ψάχνω τραγούδια να γράψω μια συλλογή για τους φίλους και δεν βρίσκω τι να προσθέσω. Ένας δίσκος από την αρχή μέχρι το τέλος μου άρεσε και τον χάρηκα, συνέχεια από τότε που κυκλοφόρησε. Huecco, ένας καλλιτέχνης που παίζει ρουμπατόν, ένα είδος λάτιν μουσικής με πολλά στοιχεία ροκ και ιδιαιτέρως ρυθμικό.(Gracias Juanita!!!)
Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε και ο καινούργιος δίσκος του Θανάση Παπακωνσταντίνου «Διάφανος». Με τον Σωκράτη Μάλαμα, την Μάρθα Φριντζήλα και τον ίδιο στο τραγούδι. Κάποιες στιγμές ακούγοντας τον νοστάλγησα τον ηλεκτρισμό της «Αγίας Νοσταλγίας», αλλά από την άλλη η ακουστική εκδοχή αυτού του πρωτοποριακού ήχου είναι πολύ ενδιαφέρουσα, ειδικά από τις πινελιές του Badoek. Τραγούδια όπως το «κομμωτριάκι» και η «μοσχαροκεφαλή» είναι εκπλήξη, αλλά και το τραγούδι που “επηρέασε” το εξώφυλλο του περιοδικού «Time» για το πρόσωπο της χρονιάς 2006, το «U, the Universe”, στο οποίο ακούγεται και το ψευδώνυμο με το οποίο περνάω πολλά από αυτά τα κείμενα που διαβάζεται στο blogger.
Θα μπορούσα να αναφέρω περισσότερους δίσκους, όπως ο τελευταίος των Decemberists, ή το διαμαντάκι των Κόρε Ύδρο. Αλλά επιφυλλάσομαι να το κάνω μετά τις γιορτές και αφού ακούσω τους δίσκους που με περιμένουν τόσο καιρό στον υπολογιστή να τους ακούσω...

Καλή χρονιά και στην υγειά μας!:)))

Nada Surf - 80 Windows Live

Ένα από τα καλύτερα τραγούδια των Nada Surf. Ηχογραφημένο κατά πάσα πιθανότητα στο ραδιοθάλαμο σταθμού της Γαλλίας. Ένα από τα πιο μελωδικά ρεφρέν των τελευταίων χρόνων. Αγαπημένο κι επίκαιρο, because it' christmas time...

Αφιερωμένο στην Πηνελόπη!:)

Δεν (ξ)έχασα ακόμα…

Ο χρόνος τελειώνει. Στην τηλεόραση παίζει το «σούπερ ντιλ». Μόλις έφυγαν οι 500.000 ευρώ από το παιχνίδι. Να την κλείσω ή να αφήσω το «νόημα» της εποχής να κατακλύσει το κείμενο μου; Δεν με αφορά. Ή νομίζω ότι δεν με αφορά; Είμαι ζωντανός. Υγιής από όσα αισθάνομαι, χωρίς γνώση της πραγματικής κατάστασης της υγείας μου. Διεκδικώ την ανεμελιά της άγνοιας, για όσα είναι σημαντικά και δεν μπορώ ή αδυνατώ να τα ελέγξω. Ελπίζω πια, δεν εύχομαι. Για τα υπόλοιπα παλεύω κάθε μέρα κι ονειρεύομαι, έναν κόσμο καλύτερο χτίζω και προσδοκάω. Όχι αυτό που θα ‘ρθει. Αυτό είναι πιο δύσκολο. Προηγείσαι εσύ. Όποι-ος-α και να ΄σαι, άνθρωπος να ΄σαι…
(Ο παίκτης πήρε 100.000 ευρώ. Σε καλή μεριά…)
Η τηλεόραση έκλεισε. Ο χρόνος έχει δυο μέρες ακόμα, τι έχω να θυμάμαι από αυτόν;…
Με αρέσει να βγαίνω φωτογραφίες. Δεν με αρέσει να τις βλέπουν μάτια που κοιτάνε από περιέργεια. Αυτό με κάνει να κρύβω το πρόσωπο όταν με φωτογραφίζουν για να «γεμίσουν» αδειανές σελίδες. Ούτε κρέμασα τα πικ-απ μου. Σέβομαι τους τοίχους. Ένα ζευγάρι ακουστικά στον τοίχο μου - ο οποίος ξέρει πολλά και μου αρκεί να κρατάει τα βιβλία μου μέχρι να φτιάξω μια βιβλιοθήκη - και μια τιγκαρισμένη από cd τσάντα στην αγκαλιά μιας καρέκλας που έφτιαξα με τα χέρια μου είναι το αντίο μου στη νύχτα. Στη νύχτα των άλλων. Αυτών που κλέβουν τις ματιές και τα όνειρα. Που δεν κερνάν ούτε ένα τσιγάρο. Που ξενυχτάν χωρίς να νοιαστούν αν έχει φεγγάρι…
Δεν είμαι πια εδώ. Μετανάστευσα με την συνήθεια. Περνώντας λίγο πριν από το τρένο τις γραμμές καθώς οι μπάρες έμειναν ακίνητες. Μετά την Μαυρολεύκη όμως μ’ έπιασαν οι συνοριοφύλακες και με γύρισαν πίσω. Μια απόπειρα μονάχα; Όχι βέβαια! Έβαλα κρυφά ένα βράδυ – την ώρα που οι σεκιουριτάδες έτρωγαν τον πατσά τους - πυραύλους στην βάση του καρουσέλ που νοικιάζει την πλατεία και πήρα το πρώτο εισιτήριο το πρωί καθώς στο ράδιο είχα προγραμματίσει την αντίστροφη μέτρηση της απογείωσης του. Δέκα, εννιά, οκτώ, εφτά…τρία, δύο, ένα, απογείωση! Το καρουσέλ ταρακουνήθηκε λίγο πριν σηκωθεί στον αέρα, είχε αέρα εκείνο το πρωί και για να το κρατήσω σταθερό το έκανα χαρταετό και του έβαλα για ουρά την άσφαλτο της Παπανδρέου - ήμουνα βέβαιος ότι δεν θα χρειαστώ ψαλίδι και ότι δεν θα σας λείψει – που χωρίστηκε σε λωρίδες καθώς ξεκολλούσε. Δυο περιπολικά σηκώθηκαν μαζί με την ουρά, είχαν κολλήσει στα «αυτάκια» και προσπάθησαν να μας καταδιώξουν, αλλά δυο αλογάκια – αν πάρω υπόψη την λογική του Πολύδωρα, ήταν του Συνασπισμού – όρμισαν στο κενό και τα κατέβασαν. Σιουτ! Αναίμακτα και ειρηνικά, όπως κάνει η γιαγιά στην διαφήμιση!...
Ψάχνω να βρω ανθρώπους που να συνεργάζονται για το καλό της κοινότητας τους, της πόλης τους. Φίλους και αδελφούς που θα κυνηγήσουν το δικό τους όνειρο και θα βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Βαρέθηκα να βλέπω νεοπρούχοντες στα χωριά και συνταξιούχους με σιρίτια να πουλάνε ελπίδες στις πόλεις. Θέλω να δω τους ανθρώπους να ονειρεύονται ξανά και να στήνουν συλλογικότητες. Να οραματιστούν μια καλύτερη ζωή και να τα βάλουν κάτω να την φτιάξουν. Όχι με τα εκατομμύρια ευρώ που παίρνουν μόνο τρεις. Με τα εκατομμύρια των στιγμών που όλοι έχουμε για να παλέψουμε μια ζωή καλύτερη για το σπίτι και την γειτονιά, για την πόλη και την χώρα μας που χαραμίζεται. Στα χέρια λίγων, με την συναίνεση μας που χτίζει τα μαυσωλεία τους και διατηρεί άχρηστους μύθους για να μην τα πνίξει όλα η οργή που νανουρίζουμε κάθε βραδιά.
Ποιος χρωστάει σε ποιον; Ποιος πληρώνει τους εκατομμυριούχους των παιχνιδιών; Ποιος παραιτήθηκε και δεν ελπίζει; Ποιος αφελώς φέρεται σαν φελός, ενώ γεννήθηκε άνθρωπος;
Ποιες ευχές; Να θυμηθούμε πως φτάσαμε ως εδώ!...

Elliot Smith

Διανύοντας χρόνους...

Elliot Smith - Waltz #2

Από τα πιο αγαπημένα, από τους πιο αγαπημένους...

Μας λείπεις ρε φίλε!

Ποιος ορίζει το «κισμέτ» των τυράννων;...

Ο Σαντάμ Χουσεϊν είναι – από ότι έχουμε μάθει από την επίσημη προπαγάνδα της Δύσης - ίσως χειρότερος από τον Πινοσέτ. Είναι σίγουρα λιγότερο πιστός στους πάτρωνες του, από τον Χιλιανό δικτάτορα. Δεν θα πάψει όμως ποτέ, να είναι ένας ηγέτης το καθεστώς του οποίου στήριξαν με θέρμη οι Η.Π.Α., όπως αυτό του Πινοσέτ.

Χθες ανακοινώθηκε από το δικαστήριο που τον δικάζει η επικύρωση της θανατικής ποινής που του επιβλήθηκε και η οποία πρέπει να εφαρμοστεί μέσα σε τριάντα ημέρες από την έκδοση της απόφασης. Ο Πινοσέτ πέθανε πριν από τρεις εβδομάδες χωρίς ποτέ να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα του.

Η εξέλιξη της ζωής των δύο τυράννων είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Ο Σαντάμ δικάζεται από ένα κατοχικό δικαστήριο, το οποίο βιάζεται να φέρει εις πέρας την αποστολή του να καταδικάσει, πιθανότατα και να εξοντώσει τον πρώην ιρακινό δικτάτορα. Πρόκειται για ένα παράνομο δικαστήριο, γέννημα των συνθηκών που προκάλεσε ένας παράνομος πόλεμος. Πολλές είναι οι καταγγελίες για σοβαρές παρατυπίες στην δίκη του.

Ο Πινοσέτ αν είχε γίνει κατορθωτό να δικαστεί θα δικάζονταν από δικαστήριο ευνομούμενης πολιτείας και θα είχε όλες τις εγγυήσεις μια δίκαιης δίκης. Ενώ ακόμα κι αν καταδικάζονταν σε θάνατο για τα εγκλήματα του σε βάρος του λαού της Χιλής, η ποινή δεν θα εφαρμόζονταν ποτέ.

Δεν έχω καμία πρόθεση να απαλλάξω κανέναν τύραννο από τις ευθύνες για τα εγκλήματα του. Έχω όμως την βαθιά πίστη, ότι η δικαιοσύνη έρχεται μέσα από την απόδοση των ευθυνών και την ανάδειξη του πολιτισμού πάνω από την βαρβαρότητα. Αυτό που δεν έγινε στην περίπτωση Πινοσέτ, ο οποίος δεν πρόκειται να «συγχωρεθεί» στο αιώνα τον άπαντα ούτε και θα συμβεί αν ο Σαντάμ εκτελεστεί από τους συνεργάτες των κατακτητών του Ιράκ…

Μ' ένα λευκό σάλι στους ώμους...

Χθες ανήμερα των Χριστουγέννων δεν σαλέψαμε έξω από την παραλυτική θαλπωρή της πόλης και την άνεση των καναπέδων που κύκλωναν το τζάκι. Σήμερα κάναμε την έξοδο προς τον Βορρά, εκεί όπου βρίσκεται το Φαλακρό και οι υπόλοιποι "προορισμοί" του νομού μας. Όλα τα ξενοδοχεία ήταν γεμάτα, οι δρόμοι είχαν ασυνήθιστη κίνηση για μια χειμωνιάτικη Τρίτη. Όσα μαγαζιά υπάρχουν ακόμα και σε μικρούς οικισμούς ήτανε φίσκα από τον κόσμο. Με δυσκολία έβρισκες τραπέζι για φαΐ ακόμα πιο δύσκολα για καφέ. Το Φαλακρό είχε ρίξει μόνο ένα λευκό σάλι στους ώμους...

XIONIA ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!

A Fairytale Of New York

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες!:)

Μπαϊντούσκα γαι τους "εξόριστους" πρίγκηπες...

Φυσάει ο άνεμος της αλλαγής του χρόνου, κυκλώνει τις μέρες που απομείνανε και στριφογυρίζει μαζί τους στο βαλς του αποχαιρετισμού…

Όταν ξεχύνεται ο αγέρας από τις τρύπες στο καλάμι της γκάιντας, όλα ανατρέπονται στον ρυθμό με τον οποίο τρέχει το αίμα μέσα στις φλέβες. Τι να ‘ναι αυτό που παρασύρει τις αισθήσεις; Η αναγνωρισιμότητα της χροιάς του ήχους της, που διατρέχει με μιας όλη την πορεία της ζωής, από την πρώτη επαφή με τον ήχο της μέχρι την στιγμή του ακούσματος ή η αποστέρηση από την οικειότητα του με τα πάμπολλα ακούσματα του καθεμέρα; Όπως και να ‘χει, είναι αλήθεια ότι αν πρέπει κάπου να ψάξεις για να βρεις που κρύβεται η καρδιά σου, είναι κάτω από την πέτρα που σκόνταψες για πρώτη φορά στη ζωή σου…

Στους δρόμους της πόλης δεν ξεχωρίζεις πια τους επαίτες, ούτε και τους μοναχικούς, αυτούς τους εξόριστους πρίγκιπες των ημερών…

Καλά Χριστούγεννα!

We Few: Fuck Work, Let's Party! Αποψε 21:30 - T.E.I. Αρχιτεκτονικής Τοπίου

be there...

Ciao Piergiorgio!...

Τον Πιερτζόρτζιο Ουέλμπι τον γνώρισα χθες το μεσημέρι. Για την ακρίβεια έμαθα ότι έπαψε να υπάρχει μερικές ώρες νωρίτερα. Παρότι η υπόθεση του απασχόλησε τα τελευταία χρόνια την ιταλική κοινή γνώμη, ποτέ δεν πρόσεξα κάποιο σχετικό τηλεγράφημα. Χθες, ήταν πρώτη είδηση στο in.gr, ο θάνατος του Πιερτζόρτζιο Ουέλμπι με την βοήθεια του προσωπικού του γιατρού που αποσυνέδεσε το μηχάνημα μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής του. Τελεία.

Ο Πιερτζόρτζιο ήταν ένας άνθρωπος 60 χρόνων, που έπασχε εδώ και πολλά χρόνια από μυϊκή δυσμορφία ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι τα τελευταία χρόνια. «Αγαπώ τη ζωή πρόεδρε. Δεν είμαι ούτε μανιακός, ούτε μανιοκαταθλιπτικός. Ο θάνατος μου προκαλεί απέχθεια. Δυστυχώς αυτό που μου έχει απομείνει δεν είναι η ζωή, δεν είναι παρά μια πεισματική και παράλογη επιμονή για τη διατήρηση των βιολογικών λειτουργιών» έγραφε τον Σεπτέμβριο στην ανοικτή επιστολή του προς τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.

Η ιταλική δικαιοσύνη, στην οποία είχε προσφύγει για να αποκτήσει το δικαίωμα να βοηθηθεί για να βάλει τέλος στη ζωή του, επικαλούμενη «νομικό κενό» και «μη επαρκή προστασία» απέρριψε το αίτημα του. Η ίδια πολιτεία που στέλνει στρατιώτες στο Ιρακ, αρνήθηκε σε έναν ανήμπορο άνθρωπο το δικαίωμα να επιλέξει αν θα συνεχίσει ή όχι την ζωή του! Τελικά ο προσωπικός του γιατρός ανακοίνωσε χθες το πρωί ότι λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης αποσύνδεσε το μηχάνημα υποστήριξης της αναπνοής του. Του χορήγησε όπως και είπε και κάποια φάρμακα για να μην υποφέρει μετά την αποσύνδεση του από το μηχάνημα. Ο Πιερτζόρτζιο είναι πια ελεύθερος!

Δεν έχω δει πιο σπαρακτική ταινία τα τελευταία χρόνια, από το «Η θάλασσα μέσα μου» του Ισπανού σκηνοθέτη Αλεχάνδρο Αμενάμπαρ, που εξιστορεί την ιστορία του Ραμόν Σαμπέδρο, ενός τετραπληγικού μετά από ατύχημα που ζητούσε να λάβει νόμιμα βοήθεια για να θέσει τέλος στην ζωή του. Ήταν σα να έβλεπα το πρόσωπο του Χαβιέ Μπαρντέμ – που ενσάρκωσε τον Ραμόν – καθώς διάβαζα την είδηση για τον Πιερτζόρτζιο. Αλλά στην θέση του Ταμάρ Νόβας – που ενσάρκωσε τον ανηψιο του Ραμόν, Χάβι – ήταν σε αυτήν την περίπτωση η γυναίκα του Πιερτζόρτζιο, Μίνα. Δεν ξέρω πως αντέδρασε όταν κατάλαβε ότι ο άνδρας της ετοιμαζόταν να φύγει. Κανείς δεν ξέρει. Ούτε πως αποχαιρετάν οι δικοί τους αυτούς τους συνανθρώπους μας, ούτε πως οι ίδιοι βιώνουν την αναχώρηση τους.

Η ευθανασία είναι ένα νομικό ζήτημα, η επιλογή στην ζωή ή στον θάνατο ανθρώπων που είναι καταδικασμένοι σε πλήρη ανημποριά, είναι ανθρώπινο.

Χιόνια στο καμπαναριό;!

Φτάσαμε στο κατώφλι των γιορτών. Χριστούγεννα – Πρωτοχρονιά – Θεοφάνια. Οικογένεια, τραπεζώματα, ρεβεγιόν, βόλτες στα στέκια που γεμίζουν κόσμο όπως παλιά, όταν ήμασταν εμείς γεμάτοι και δεν νοιαζόμασταν για πολλά. Φώτα αμέτρητα, πρόσωπα χαμογελαστά, αληθώς ή προσποιούμενα, μέρες άδειες από υποχρεώσεις, νύχτες πλάι στο τζάκι με τα κρασιά που άφησε πίσω του το δίχτυ της επιλογής μέσα στον χρόνο. Δώρα αξίας – όχι οικονομικής – παιχνίδια για τα παιδιά, η στολή του Αϊ - Βασίλη που με περιμένει να την φορέσω ξανά για να μοιράσω τα δώρα στα ανίψια.

Ψάχνω στις ιστοσελίδες μετεωρολογικού περιεχομένου, μια μέρα στις προσεχείς δύο εβδομάδες που να προβλέπεται συννεφιά, κανένας υγρός βοριάς που κουβαλάει την μυρωδιά του χιονιού, όπως χθες το πρωί που βγήκα από το σπίτι. Δεν χρειάζεται να χιονίσει για να αισθανθείς τον καιρό που φέρνει χιόνι. Έχει την μυρωδιά του, αν εισπνεύσεις βαθιά σε ζαλίζει γλυκά. Έχω ακούσει ότι όσοι παίρνουν βαθιές εισπνοές ζούνε περισσότερο. Όποτε βγαίνω από κλειστό χώρο παίρνω τις «τζούρες» μου…

Η πρόγνωση, δεν βλέπει ούτε μια μέρα βροχής μέχρι τις 5 Ιανουαρίου. Ηλιόλουστες ημέρες, με σύννεφα ή χωρίς και θερμοκρασία καλή για την εποχή.

Τι συμβαίνει με τον καιρό; Όλοι αναρωτιόμαστε, απωθώντας ταυτόχρονα τις μαύρες σκέψεις για την επιβεβαίωση για την αλλαγή του κλίματος στον πλανήτη.

Πόσα χρόνια έχει να δει ο Βώλακας Χριστούγεννα χωρίς χιόνια;...

Aαααααχ!...

Ο "Σπόρος" στην Δράμα...

Εδώ και μερικές εβδομάδες υπάρχουν και στην Δράμα, τα προϊόντα που διακινεί ο Συνεταιρισμός για το Δίκαιο και Αλληλέγγυο Εμπόριο «Σπόρος». Προϊόντα βιολογικής καλλιέργειας που παράγονται από αγρότες συνεταιρισμένους στο Μεξικό, την Βραζιλία, το Εκουαδόρ, την Βολιβία και την Ινδία. Σοκολάτα, τσάι, μάτε, κακάο, ζάχαρη καστανή από ζαχαροκάλαμο, καφές φίλτρου (αράμπικα) και καφές εσπρέσο κανονικός και «σκληρός» αλεσμένος ή σε κόκκους.

Ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο από οργανώσεις αλληλέγγυες στα κινήματα των αγροτών και των αυτοχθόνων στη Λατινική Αμερική και την Ινδία, αγοράζει από τους συνεταιρισμούς τις ποσότητες των προϊόντων που παράγουν, σε τιμές που οι τοπικοί έμποροι σε κάθε χώρα δεν θα έδιναν ποτέ για να τα αγοράσουν. Έτσι οι συνεταιρισμοί πετυχαίνουν καλύτερη τιμή, ενώ το προϊόν παρότι αγοράζεται ακριβότερα από τους παραγωγούς, φτάνει στα χέρια μας φθηνότερο από άλλα που εμπορεύονται εταιρίες. Κανένας από τους διακινητές αυτών των προϊόντων δεν έχει κέρδος από την διακίνησης τους. Εκτός από ένα μικρό ποσοστό που μένει στους ανά χώρα συνεταιρισμούς για τα έξοδα λειτουργίας τους.

Η αγορά των προϊόντων αυτών είναι μια πράξη αλληλεγγύης και ενίσχυσης της προσπάθειας οργάνωσης των κοινωνιών από όπου προέρχονται τα προϊόντα και δεν πρόκειται για ελεημοσύνη. Από τους Ζαπατίστας μέχρι τους ακτήμονες της Βραζιλίας οι εξεγέρσεις αποδίδουν πια πραγματικούς καρπούς.

Στην Δράμα θα βρείτε τα προϊόντα στο Ράδιο Ηχώ – Άρεως 22, στο φαρμακείο του Γιώργου Τσακίρη στον Καλό Αγρό και στο στέκι της ομάδας “We few” στο υπόγειο του Τ.Ε.Ι. Αρχιτεκτονικής Τοπίου όταν υπάρχουν εκδηλώσεις.

Καλές Γιορτές!

Ο Σπόρος

Ακαδημία των Επιστημόνων, όχι των Μόνων!

Την περασμένη εβδομάδα, όταν στο ελληνικό κοινοβούλιο η κυβερνητική πλειοψηφία της Ν.Δ – με την αντιπολίτευση απούσα - ψήφιζε την τροπολογία για το «ξεπούλημα» του Ο.Τ.Ε., στα Τίρανα η κυβέρνηση Μπερίσα – με την αντιπολίτευση απούσα – ψήφιζε νομοσχέδιο με το οποίο καταργείται η Ακαδημία των Επιστημόνων της Αλβανίας, υπό την οποία λειτουργούν πολλές ενώσεις επιστημόνων στη γειτονική χώρα. Στην ψηφοφορία για την κατάργηση της Ακαδημίας Επιστημόνων, η αναγκαιότητα της οποίας τεκμηριώθηκε και από 55σέλιδη έκθεση «τεχνοκρατών», 75(!) βουλευτές του κόμματος Μπερίσα, ψήφισαν υπέρ, 2 ψήφισαν κατά και 3 παρών.

Η είδηση έγινε γνωστή από την «Κλειδαρότρυπα» και τον n.ago που μας πληροφορεί για πολλά ενδιαφέροντα θέματα.

Δεν γνωρίζω με ποιον ελληνικό φορέα θα μπορούσε να αντιστοιχηθεί η Ακαδημία των Επιστημόνων, για να κατανοήσω πλήρως την «καφρίλα» των μεταρρυθμιστών υπό τον «μέγιστο» Μπερίσα.

Η ενέργεια είναι πρωτοφανής, αλλά στην εποχή του «νεοφιλελευθερισμού» κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι άλλο θα κρίνουν ως περιττό οι σύγχρονοι «ιεροεξεταστές», οι τεχνοκράτες.

Η Αλβανία χρειάζεται τους επιστήμονες της για να πορευθεί προς ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους ανθρώπους της. Δεν είναι μόνο τα οικονομοτεχνικά κριτήρια που ορίζουν το επίπεδο ευημερίας ενός λαού. Πέρα από την ανάπτυξη υπάρχει και η πρόοδος…

P.S.: Δεν μοιάζει λίγο τον Πολύδειρα ο Σαλί?

Η μπάρα της ντροπής...

Θα θυμάστε όλοι και όλες την ιστορία με την σύγκρουση τρένου με φορτηγό έξω από την Δράμα τον περασμένο Απρίλιο, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους τρεις άνθρωποι. Χθες βράδυ γύρω στις εννιά παρά είκοσι, μια γυναίκα 40 χρονών πήγε αμέριμνη να περάσει την σιδηροδρομική διάβαση και την ...έκοψε το Ιντερσίτυ που περνούσε ενώ οι μπάρες δεν κατέβηκαν για άλλη μια φορά!!!
Προκαλεί οργή η αδιαφορία των αρμοδίων επειδή:
- Από τα δύο σημεία που το εθνικό δίκτυο τέμνεται με το σιδηροδρομικό λίγο έξω από την πόλη της Δράμας, ανατολικά και νοτιοδυτικά, διέρχονται καθημερινά σχεδόν πάνω από 60.000 άνθρωποι, τουλάχιστον. Το συγκεκριμένο σημείο, νοτιοδυτικά της πόλης, βρίσκεται στο βόρειο άκρο των εγκαταστάσεων της πρώην Αθηναϊκής Χαρτοποιίας και επειδή είναι μέσα στον κάμπο και ακολουθεί ευθεία, πολλοί οδηγοί περνάνε με πολλά χιλιόμετρα την διάβαση.
- Στο δυστύχημα του Απριλίου είχε καταγγελθεί ότι δεν λειτούργησε η μπάρα. Ο Ο.Σ.Ε. ανέπτυξε μια σειρά από "σενάρια συνωμοσίας" σε βάρος του οργανισμού και υποστήριζε σθεναρά ότι δεν ευθύνονταν ο ίδιος. Το χθεσινό δυστύχημα δείχνει "ενδεχόμενο δόλο", όχι απλά εγκληματική αμέλεια. Η μπάρα λειτουργεί, αλλά που και που αφήνει κάνα αυτοκινητάκι να γίνει ...τροφή για τα τρένα.
- Έχει εξαγγελθεί εδώ και μια δεκαετία η κατασκευή ανισόπεδων διαβάσεων στα δύο αυτά σημεία, αλλά ακόμα ούτε μελέτη δεν υπάρχει. Βλέπετε τα μετρό και οι Ολυμπιάδες, ως ανάγκες πρεστίζ προέχουν!...
Τελικά, τι είναι μια σαραντάχρονη γυναίκα νεκρή στην άκρη της σιδηροδρομικής γραμμής;
Στατιστική όπως φαίνεται από την στάση των "υπευθύνων"...

Κουβέντες του «πεζοδρομίου»...

Ο Δήμος Δράμας απαντάει μόνο σε πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα εφημερίδων που αναφέρονται στα θέμα της ανάπλασης των κεντρικών δρόμων και πεζοδρομίων της πόλης; Πιθανώς, αλλά εξαντλώντας τις ελάχιστες πιθανότητες να ενδιαφερθεί κάποιος επισημαίνω κι αναρωτιέμαι:

Η οδός Βεργίνας έχει στο σημείο από την διασταύρωση της με την Δραγούμη μέχρι την διασταύρωση με την Μακρυγιάννη στην δεξιά πλευρά πηγαίνοντας προς την πλατεία, πολύ στενό πεζοδρόμιο. Αν μια μητέρα με καρότσι ή ένας συμπολίτης μας σε καροτσάκι δεν το εντοπίσει και προχωρήσει, τότε σε κάποιο σημείο θα ψάχνει χώρο μέσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα για να κατέβει στο οδόστρωμα για να ξανανέβει μετά από καμιά δεκαπενταριά μέτρα που ξαναφαρδαίνει το πεζοδρόμιο. Αν είναι μεταμεσονύχτια ώρα βέβαια δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο από τα διερχόμενα οχήματα...

Η άσφαλτος στην οδό Γ. Παπανδρέου είναι η οριστική ή μας κάνετε πλάκα;

Ωραίες οι πλάκες που στρώθηκαν στα κεντρικά πεζοδρόμια της πόλης και σε κάποια πεζοδρόμια που βγάζουν σε κεντρικούς δρόμους. Όσα πεζοδρόμια όμως δεν βρίσκονταν πάνω στον κεντρικό δρόμο αλλά οδηγούν σε αυτόν και δεν στρώθηκαν, αυτό έγινε γιατί οι μαγαζάτορες δεν δέχθηκαν να πληρώσουν το κόστος των πλακών; Γιατί κάποιοι κλήθηκαν να τις πληρώσουν για να πατάνε σε καινούργιο πεζοδρόμιο! Και τις πλήρωσαν.

Τώρα που φτιάξαμε φαρδιά πεζοδρόμια θα γεμίσουν τραπεζοκαθίσματα αμέσως ή να περιμένουμε την Άνοιξη;

Είναι κανείς εδώ;...

Στον Βαλάντη. Για τον αποχαιρετισμό στον πατέρα του...

«Καημένε» Όλμερτ!

Σάλος έχει ξεσπάσει στο Ισραήλ από την «γκάφα» του πρωθυπουργού της χώρας Εχούντ Όλμερτ, να παραδεχθεί εμμέσως πλην σαφώς, δημόσια ότι το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικά στο οπλοστάσιο του. Ο ίδιος έσπευσε μετά την δημοσιοποίηση του θέματος ότι το Ισραήλ δεν έχει πυρηνικά και δεν θα είναι η πρώτη χώρα στην περιοχή που θα τα φέρει.

Θα έχει σκάσει στα γέλια ο Μορντεχάι Βανούνου, αν του έχει απομείνει κουράγιο μετά από όσα έχει τραβήξει, επειδή με στοιχεία εδώ και πολλά χρόνια, απέδειξε ότι το Ισραήλ ήταν το πρώτο κράτος στην περιοχή που απέκτησε πυρηνικό οπλοστάσιο.

Το ίδιο κράτος βέβαια κάνει σαν την καπάτσα που το παίζει παρθένα επειδή γνωρίζει ότι κανείς δεν θα ψάξει στο βρακί της για να δει αν όντως είναι ακόμα παρθένα.

Δεν έχουμε πυρηνικά και απαιτούμε οποιοσδήποτε άλλος εδώ γύρω επιχειρήσει να αποκτήσει να τον σταματήσει η διεθνής κοινότητα. Αυτό είναι το επιχείρημα της ισραηλινής πλευράς, κάθε φορά που με την πλήρη υποστήριξη των Η.Π.Α. επιχειρούν να παρασύρουν τον Ο.Η.Ε στο δικό τους βρώμικο παιχνίδι.

Τι θα πάθει τώρα ο «καημένος» Όλμερτ; Λέτε να του ασκηθεί καμιά δίωξη για διασπορά ψευδών ειδήσεων που βλάπτουν την εξωτερική πολιτική της χώρας; Να φυλακιστεί σε καμιά φυλακή υψίστης ασφαλείας ή να εξαναγκαστεί σε κατ’ οίκον περιορισμό όπως ο Μορντεχάι Βανούνου;...

Ποιος και για ποιους;

Ποιος μας έπεισε ότι η πώληση του Ο.Τ.Ε θα μας ωφελήσει; Τι είδους ωφελήματα θα έχουμε; Ζαχαρωτά, μανταλάκια, γιαουρτάκια με γεύσεις εξωτικών φρούτων, το χαμόγελο του Αλογοσκούφη μετά την πώληση τυπωμένο σε αφίσα με κάδρο στο σαλόνι μας;

Αρκεί για να ξεβολευτούν κάποιοι «βολεμένοι» να πουληθεί η μεγαλύτερη κρατική εταιρία, η οποία παρά τις παθογένειες του δημοσίου έκανε το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς κέρδη 221,9 εκατομμύρια ευρώ;

Ποιος τον έφτιαξε τον Ο.Τ.Ε; Να καθαρίζει 70 δισεκατομμύρια δραχμές μέσα σε ένα εξάμηνο και να προσφέρει ταυτόχρονα τις χαμηλότερες τιμές σχεδόν σε όλους τους τομείς της αγοράς όπου δραστηριοποιείται;

Ποιος έστησε τις κολόνες σε όλη την χώρα για να έχει τηλέφωνο και το πιο μακρινό χωριό; Παρήγγειλε και τοποθέτησε τα ασύρματα δίκτυα; Ποιος πάλεψε για να μπει ο τηλεφωνικός οργανισμός της χώρας στην κινητή τηλεφωνία, από όπου σήμερα προέρχεται ένα σημαντικό μέρος των κερδών του;

Ποιος είχε αποκλείσει τον Ο.Τ.Ε. από την κινητή τηλεφωνία το 1992; Δεν ήθελε να είναι κερδοφόρος ο οργανισμός; Να έχουν καλύτερες τιμές και υπηρεσίες οι πολίτες;

Ποιος εγγυάται σήμερα ότι τίποτα δεν θα απειλήσει την εθνική ασφάλεια στον ευαίσθητο τομέα των τηλεπικοινωνιών;

Ποιος σχεδίασε και εκτέλεσε τις επενδύσεις του Ο.Τ.Ε. σε χώρες της Βαλκανικής και ευρύτερα; Προσπάθησε να κάνει τον οργανισμό ισχυρότερο και πιο λειτουργικό για να εξυπηρετεί και να φέρνει κέρδη; Στα ταμεία του, στο ταμείο του κράτους, για τις ανάγκες των εργαζομένων του, για τις ανάγκες του κράτους;

Ποιος πρέπει να αποφασίσει που θα πηγαίνουν τα κέρδη του Ο.Τ.Ε.;

Ποιος συνεισέφερε περισσότερο στην σημερινή εικόνα του οργανισμού; Στην κερδοφορία του; Στις προοπτικές του;

Ποιος θα πουλούσε το καμάρι του για να το χαίρονται άλλοι;

Ποιος πουλάει τον κόπο των άλλων; Και εκποιεί το μέλλον του οργανισμού και της χώρας. Ποιος καλλιεργεί χειρότερες εργασιακές συνθήκες για όλους τους εργαζόμενους και καλύτερες συνθήκες κερδοσκοπίας για κάποιους άλλους;

Ποιος πουλάει τον Ο.Τ.Ε και για ποιους το κάνει;

Δεν θα απαντήσω σήμερα! Αργήσαμε…

Όλα θα μπουν σε μια σειρά…

Στην τελική της φάση μπαίνει η διαδικασία πλήρους ιδιωτικοποίησης του Ο.Τ.Ε. με την αντίδραση του συνόλου των εργαζομένων του οργανισμού. Αν επιτύχει, θα πρόκειται για το μεγαλύτερο «επίτευγμα» της πολιτικής των αποκρατικοποιήσεων που ξεκίνησε στην προηγούμενη διακυβέρνηση της χώρας από τη Ν.Δ., και συνεχίστηκε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Με διάφορα προσχήματα ποσοστά μετοχών του Ο.Τ.Ε. εκποιήθηκαν σε ιδιώτες και φτάνουμε πλέον προ της οριστικής ιδιωτικοποίησης του. Ταυτόχρονα από τον Ο.Τ.Ε. και την Δ.Ε.Η. θα ξεκινήσει η εφαρμογή του νέου νόμου για το προσωπικό των Δ.Ε.Κ.Ο.

Οι ώρες είναι κρίσιμες για την εθνική οικονομία και για την εξέλιξη των εργασιακών σχέσεων στην χώρα μας τα επόμενα χρόνια. Οι υποψήφιοι αγοραστές του Ο.Τ.Ε. είναι εταιρίες που τα κράτη από όπου προέρχονται διατηρούν κάποια ποσοστά του μετοχικού κεφαλαίου τους. Δεν είναι δηλαδή ιδιωτικές. Παράδοξο;

Τα ερωτήματα είναι πολλά για την σκοπιμότητα της πώλησης του Ο.Τ.Ε. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι θα φέρει σημαντική ενίσχυση των ξένων επενδύσεων στην χώρα μας που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη και την απασχόληση. Στον αντίποδα το δημόσιο παραχωρεί τα υπάρχοντα κέρδη και ουσιαστικά αποσύρεται από την όποια παρέμβαση στον συγκεκριμένο τομέα. Το ίδιο θα συμβεί και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις κερδοφόρων επιχειρήσεων στο μέλλον.

Πρόκειται απλά για την αδυναμία των εταίρων του δικομματισμού, να λειτουργήσουν το κράτος έτσι όπως το δημιούργησαν. Προβληματικές ή υγιείς επιχειρήσεις κι ένας ευρύτερος δημόσιος τομέας που λειτουργεί όπως – όπως. Έτσι εκποιείται ότι μπορεί να εκποιηθεί και η επανίδρυση του κράτους θα γίνει από τα νέα αφεντικά…

Ευτυχώς που έχουμε τελειώσει ήδη με τους νταβατζήδες!

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος...

Πολλοί, ανυποψίαστοι, απόρησαν με τον διχασμό των ανθρώπων στη Χιλή από τον θάνατο του Πινοσέτ. Οι περισσότεροι πανηγυρίζανε σαν τρελοί και κάποιοι άλλοι λιγότεροι σε αριθμό, θρηνούσαν τον χαμό του πρώην δικτάτορα. Η αναλογία είναι τυπική: Όσοι διώχτηκαν ή είχαν θρηνήσει όλα αυτά τα χρόνια χάρηκαν, όσοι είχαν ευεργετηθεί ή σκύψει το κεφάλι στον δικτάτορα έχασαν τον αιμοσταγή «πατερούλη» τους.

Όταν ο Πινοσέτ κατέλαβε με πραξικόπημα την εξουσία, την 11^η Σεπτεμβρίου το 1973, το πολιτικό δίλημμα που λύθηκε με στρατιωτικά μέσα, ήταν αν η χώρα θα πορευθεί προς την ανεξαρτησία και την πρόοδο ή αν θα παραμείνει υποτελής και λεηλατημένη. Το 1990 η παράδοση της εξουσίας από τον Πινοσέτ, αφού πρώτα είχε εξασφαλίσει την ασυλία όλων των συνενόχων του, δημιούργησε φρούδες ελπίδες για την ομαλή μετάβαση στην δημοκρατία. Όσοι είχαν δολοφονήσει, βιάσει, βασανίσει μπορούσαν χωρίς συνέπειες να συνεχίσουν τη ζωή τους για το καλό της χιλιανής κοινωνίας. Όσοι είχαν υποστεί όλα τα παραπάνω μπορούσαν να συνεχίσουν την ζωή τους, χωρίς καμιά δικαίωση έστω και ηθική. Τα πρώτα χρόνια από την πτώση της χούντας ο κόσμος ήταν μουδιασμένος, υπήρχε και ο φόβος της κατάλυσης της δημοκρατίας πάντα. Όσο όμως τα χρόνια έφευγαν όσοι υπέφεραν άρχισαν να αναζητούν το δίκιο τους.

Τα τελευταία χρόνια, δεκάδες υποθέσεις βασανισμών και δολοφονιών εκκρεμούν ενώπιον της δικαιοσύνης, ενώ γίνονται γνωστά τα ονόματα και οι διευθύνσεις όλων εκείνων που πρωταγωνίστησαν σε αυτό το έγκλημα σε βάρος του λαού της Χιλής. Η δικαιοσύνη μπορεί να φέρει ένα καλύτερο αύριο στην χώρα. Πολλά από τα δάκρυα στην κηδεία του Πινοσέτ, δεν ήταν για τον δικτάτορα, ήταν δάκρυα αγωνίας για την δικαιοσύνη που θα αναζητήσει πολλούς από τους συνεργάτες του. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κλείσουν οι πληγές της χώρας…

* Κατά την διάρκεια της έκθεσης της σορού σε λαϊκό προσκύνημα, χθες στο Σαντιάγκο, ένας νεαρός στάθηκε στην ουρά και όταν έφτασε μπροστά στο φέρετρο το έφτυσε. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "La tercera", ο νεαρός είναι εγγονός του δολοφονηθέντος επί χούντας στρατηγού Κάρλος Πρατς και γιος της πρέσβειρας της Χιλής στην Ελλάδα, Σοφία Πρατς Κουθμπερτ...

Στην φωτό η τελευταία εικόνα του Πινοσέτ.

Κακό σκυλί…δίκη δεν έχει!

Πέθανε ο «σκύλος» των Η.Π.Α στη Λατινική Αμερική. Επίσης πιστός «φίλος» της Μάργκαρετ Θάτσερ και ηγέτης της πλέον άθλιας, από τις έτσι κι αλλιώς άθλιες, πραξικοπηματικές ιστορίες των τελευταίων δεκαετιών...

Ο Πινοσέτ, σκότωσε, έκλεψε, βασάνισε και τελικά χάρη στα αφεντικά του κατάφερε να αποφύγει την δίκη. Το έπαθλο κάθε πιστού κακού σκυλιού της Ουάσιγκτον. Δεν είναι λίγο να καθυστερήσεις για 30 χρόνια την έλευση δημοκρατικά εκλεγμένων ριζοσπαστικών κυβερνήσεων στην Λατινική Αμερική, στον κήπο του πανίσχυρου και άπληστου βόρειου γείτονα. Ο Τσάβες είναι εδώ όμως, ο Μοράλες το ίδιο. Η Ιστορία συνεχίζεται…

Στο Σαντιάγκο με το άκουσμα της είδησης του θανάτου του, χιλιάδες κόσμου βγήκαν να πανηγυρίσουν. Μην αναρωτιέστε τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που πανηγυρίζουν τον θάνατο κάποιου. Χιλιάδες άνθρωποι εξαφανίστηκαν, βασανίστηκαν κι εκτελέστηκαν στα χρόνια της παντοδυναμίας του. Τα παιδιά τους, τα αδέλφια και οι μανάδες τους πανηγύριζαν στους δρόμους της πρωτεύουσας. Αυτοί που δεν μπόρεσαν να δούνε τους φονιάδες να δικάζονται. Αυτοί που έβλεπαν τον σκύλο να τους ειρωνεύεται ενώ οι δικηγόροι του επικαλούνταν «γεροντική άνοια» για να αποφύγει τις δίκες…

Η κυβέρνηση της Χιλής ανακοίνωσε ότι δεν θα του αποδοθούν τιμές ηγέτη στην κηδεία, ούτε το κράτος θα αναλάβει τα έξοδα. Ο γιος του ανακοίνωσε ότι ο Πινοσέτ, θέλησε να αποτεφρωθεί. Η κηδεία του θα γίνει το απόγευμα σήμερα.

Δεν υπάρχει μέρος επί γης, όπου θα μπορούσε να βρει ησυχία μετά θάνατον. Δεν υπάρχει σεβασμός, χωρίς δικαιοσύνη!

Ουστ κοπρίτη!

Εγκύκλιος κλαυσίγελος!

Είναι ελληνικό φαινόμενο, ο τρόπος που το κράτος αντιλαμβάνεται τον ρόλο του και αποφασίζει για το «καλό» μας. Σπασμωδικά και αποσπασματικά. Τελευταίο και κραυγαλέο κρούσμα η απαγόρευση χρήσης των κινητών τηλεφώνων εντός των σχολικών κτιρίων, σύμφωνα με εγκύκλιο που εξέδωσε το Υπουργείο Παιδείας!

Αφορμή για την απόφαση υπήρξε ο θόρυβος για την χρήση κινητών για παράνομες ή σκανδαλιστικές πράξεις μέσα στα σχολεία που ξέσπασε μετά τον βιασμό της μαθήτριας στην Αμάρυνθο. Η απαγόρευση αυτή θυμίζει σε πολλά πράγματα την απαγόρευση των ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών – «φρουτάκια» – που οδήγησε στην απαγόρευση ακόμα και «αθώων» ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Είναι εξίσου τραγελαφική.

Απαγορεύεται πλήρως η λειτουργία και χρήση κινητών τηλεφώνων μέσα στο σχολείο, ενώ οι «παραβάτες» θα τιμωρούνται. Προφανής σκοπός της απαγόρευσης να μην χρησιμοποιούνται από τους μαθητές οι εικονοληπτικές δυνατότητες τους, που προσφέρανε εσχάτως πορνογραφικό υλικό σε «καθώς πρέπει» ενημερωτικές εκπομπές.

Θα πάψει να υπάρχει το φαινόμενο στα σχολεία; Χλωμό!

Άλλωστε γιατί να πάρεις ένας μαθητής το κινητό του; Μπορεί να πάρει μια ψηφιακή φωτογραφική, που και μικρή είναι και μεγάλες δυνατότητες έχει, αφού η εγκύκλιος δεν απαγορεύει την παρουσία φωτογραφικών μηχανών στα σχολεία! Και να απαγορευθούν όμως, δεν μπορεί να αποτραπεί με κανέναν τρόπο αυτού του είδους η «παραβατικότητα», αφού είναι ένα από τα «χαϊλίκια» της εποχής…

Μια έκπληξη, μα τι έκπληξη?!...

Διάβαζα την Πέμπτη το τελευταίο ποστ της «γλυκιάς» μας φίλης mindstripper, κάνοντας στα κλεφτά, όπως αρμόζει σε μισθωτούς – μόνο οι εργοδότες θα μας κλέβουν; -μια «στάση εργασίας». Παραμυθένιες καθημερινές ιστορίες στο μπλογκάκι της, διαβάζοντας το κείμενο μου ήρθε στο μυαλό ένα κομμάτι του Θανάση Παπακωνσταντίνου – άλλος «ξηρός» παραμυθάς αυτός ο μάγκας! – «οι Γριές» με τον γρήγορο ρυθμό και έψαξα στον "γκούγκλη" για να βρω τους στίχους. Με παρέπεμψε στην Κοιλάδα των Τεμπών, μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Την είχα επισκεφθεί πριν κανα – δυο χρόνια όταν διοργανώσαμε – σήμερα με κάλεσε η αστυνομία για ένα χρεωστούμενο τιμολόγιο στην ΑΕΠΙ – την τελευταία συναυλία του Θανάση με τους Λαϊκεδέλικα. Από τότε δεν είχα ξαναπάει στην "Κοιλάδα". Την είδα αλλαγμένη και πολύ πιο όμορφη, ζωντανή και ζωηρή. Βρήκα τους στίχους και τους επικόλλησα στο ποστ της mindstripper, χαιρέτησα την παρέα και συνέχισα να γράφω κάτι ονόματα για έναν αγώνα – μην πάει ο νους σας στο πονηρό, δουλειά γραφείου κάνω…

Χθες κοιτώντας τα ίχνη των επισκεπτών μου, βλέπω μια επίσκεψη προερχόμενη από την Κοιλάδα των Τεμπών. Με ανακάλυψαν, σκέφτηκα, τον αντιγραφέα. Καμιά φορά στην παρέα, «κλέβουμε» διάφορα από αγάπη για αυτούς που μας τα χαρίσανε απλόχερα. Στίχους, νότες, ανέκδοτα, ατάκες, πολλά καλούδια…

Ακολούθησα το λινκ και βρέθηκα στο φόρουμ της κοιλάδας. Περίμενα να βρεθώ σε κανέναν ιχνηλάτη, αλλά εκεί υπήρχαν σχόλια για τον ολοκαίνουργιο δίσκο του Θανάση, που λέγεται «Διάφανος».σαν τα Κρίνα; σαν το θαλασσινό νερο στα Κουφονήσια; σαν την ματιά του φίλου;…

Κάποιος από τα μέλη του φόρουμ αναρωτιόταν για τα nickname που εκφωνεί ο Γιώργος Μπαντούκ στο κομμάτι, You, the Universe. Παρακάτω κάποιο άλλο μέλος του φόρουμ εξηγούσε ότι τα ψευδώνυμα, αντιστοιχούν σε bloggers και παρέθετε τα link των blogs. Εμένα, τον χοιροβοσκό, τον old boy, τη Νεράιδα, τον Πολύβιο και αρκετούς άλλους!!!

Πλάκα μας κάνει ο μίστερ; αναρωτήθηκα…

Χρόνια τώρα έχω συμμετάσχει ως διοργανωτής σε δεκάδες συναυλίες που έγιναν στην Δράμα. Με έναν "παράδοξο" σύλλογο, το «ιδεόγραμμα» και μια αλλοπρόσαλλη πλην όμως φιλόμουση δράκα ανθρώπων. Το μοναδικό μου κέρδος όλα αυτά τα χρόνια κάτι υπέροχες βραδιές, συνήθως μετά το τέλος των συναυλιών και μερικές καλές φιλίες. Πιστεύω ότι γι’ αυτό γεννήθηκα. Για να γνωρίσω ανθρώπους που θα ζήσουν με τον Angelito μερικές στιγμές συντροφικές, παραμυθένιες, απλές και ξάστερες. Ανθρώπινες γαμώ το σπανάκι μου!

Ποτέ δεν ζήτησα κάποιο τηλέφωνο από τους ανθρώπους που γνώρισα, άλλους καλά άλλους λιγότερο. Τρύπες, Active Member, Deus X Machina, Ξύλινα Σπαθιά, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Sipan, Κώστας Θεοδώρου, Big Sleep, Λώλαμα –Samhein – Ziggy Was, Ross Daly – Μιχάλης Νικολούδης, Δημήτρης Ζερβουδάκης, One drop, Ziad Rajab, Βασίλη Καζούλη, Raining Pleasure. Όλο και κάποιον θα ξεχνάω, ας με συμπαθάει...

Παράπονο το έχω που δεν κατάφερα να φέρω τους Bokomolech. Θα ήθελα να έρθει και η P.J. Harvey – η παντοτινή «ερωμένη» - αλλά δεν συνηθίζω -πια- να ασχολούμαι με τα «άπιαστα». Ας ετοιμάζονται πάντως οι Infidelity, αυτοί είναι το τελευταίο μου κόλλημα…

Έτσι δεν είχα καμιά απαίτηση να ξαναδώ κάποιον από όλους αυτούς που συνάντησα με αφορμή μια συναυλία σε μια πόλη μεταξύ δύο "ανόμοιων" ποταμών. Του Νέστου και του Στρυμόνα. Για τα βουνά δεν θέλω να μιλήσω, δεν μου το επιτρέπουν άλλωστε οι καθυστερήσεις των νιφάδων για φέτος. Δεν περίμενα να αναφερθώ – ή το περίμενα τελικά; - στα thanks κάποιου δίσκου. Πολύ περισσότερο σε κάποιο τραγούδι...

Ποτέ δεν ξέρεις όμως…

Ο Μπαντούκ αναφέρει ένα όνομα που δεν κουβαλάει καμία ιστορία πέρα από αυτά τα ποστ που έχετε διαβάσει εδώ. Κάποιοι, κάποιες, αγαπημένοι κι αγαπημένες με ξέρετε, κάποιοι όχι. Από εδώ γνωριζόμαστε, καλά ή λιγότερο, δεν έχει σημασία. Ο Angelito είναι blogger, ούτε «ραδιοφωνιάς», ούτε d.j., ούτε τίποτα. Είναι όλα αυτά μαζί και τίποτα πιο πριν από αυτά…

Πολλά λέω όμως…Τι είναι εδώ προσωπικό ημερολόγιο;!

Χάρηκα που το έμαθα. Και την χαρά μου θέλω να την μοιραστώ με όλους και όλες εσάς που είσαστε συντροφιά μου εδώ στο Calle Drama και στο Νada para nosotros.

:))

Πληρώστε μπας και δεν την «πληρώσετε»!

Πολλές συζητήσεις γίνονται για την αύξηση των προστίμων που επιβάλλονται από τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας για κάποιες από τις παραβάσεις των διατάξεων του. Το υπουργείο Μεταφορών αποφάσισε: Τον διπλασιασμό των προστίμων για παραβάσεις όπως υπερβολική ταχύτητα, οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, παραβίαση STOP και μη παραχώρηση προτεραιότητας, παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη, διενέργεια αυτοσχέδιων αγώνων, παραβίαση σιδηροδρομικής διάβασης, μη χρήση προστατευτικής ζώνης και κράνους. Τον πενταπλασιασμό του προστίμου για κατάληψη χώρου στάθμευσης ΑμεΑ και τον δεκαπλασιασμό του προστίμου για παράλειψη τοποθέτησης προειδοποιητικών πινακίδων από εργολάβους.

Έτσι αν κάποιος περάσει με κόκκινο και εντοπιστεί η παράβαση, τότε θα κληθεί να πληρώσει ποσό αντίστοιχο με έναν μισθό στην χώρα μας, επτακόσια ευρώ!

Είναι σαφές ότι όσοι τηρούν τον Κώδικά Οδικής Κυκλοφορίας δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τα καινούργια πρόστιμα. Όμως όταν η μη χρήση της ζώνης ασφαλείας τιμωρείται με τριακόσια πενήντα ευρώ πρόστιμο, τότε εκτός από τους παρανομούντες θα πονούν και όσοι αφηρημένοι οδηγοί ξεχνούν να την φορέσουν. Ενώ βέβαια υπάρχει πάντα και η υποκειμενικότητα του τροχονόμου που βεβαιώνει μια παράβαση την οποία κανείς νόμος δεν μπορεί να εξαφανίσει.

Η ουσία της υπόθεσης βρίσκεται αλλού όμως. Στην σύνδεση της οδικής ασφάλειας, ολοένα και περισσότερο με την απόλυτη αξία της εποχής μας, το χρήμα. Όσοι πουλάνε μούρη στον δρόμο, είτε αγορασμένο το έχουν το αμάξι, είτε πληρώνουν δόσεις, είναι τα παιδιά αυτού του κράτους που μεγαλώσανε και μεγαλώνουν αμόρφωτα μέσα σε μια πληθώρα πληροφοριών και γνώσεων.

Πρέπει να ξέρεις ότι θα χάσεις τον μισθό του Δεκεμβρίου για να μην περάσεις με κόκκινο το φανάρι μπροστά στο Ξενία, ακόμα κι αν είναι περασμένες τέσσερις μετά τα μεσάνυχτα;

Ο κίνδυνος στους δρόμους είναι διαρκής. Το λάθος ενός οδηγού μπορεί να το «πληρώσουν» και κάποιοι άλλοι οδηγοί ή επιβάτες. Το πως το κράτος γαλουχεί τα παιδιά του να κάνουν τα αναγκαία για να μην πληρώσουν τα πρόστιμα, όμως είναι δείγμα προόδου;

Εδώ δεν χρειάζεται μεταρρύθμιση, αλλαγή συστήματος χρειάζεται!...

Σβήστε την κάρτα του Ατούμπα!

Στο Αμβούργο υπάρχει η κακόφημη συνοικία από την οποία έχει πάρει το όνομα της η αγαπημένη μου γερμανική ομάδα. Η Σέντ Πάουλι, μια σταχτοπούτα στα γερμανικά ποδοσφαιρικά σαλόνια. Αυτό που συνέβη το βράδυ της Τετάρτης όμως, αφορούσε τους οπαδούς της «μεγάλης» ομάδας της πόλης, του Αμβούργου.

Η ομάδα μετά από μια πολύ καλή χρονιά που συνοδεύτηκε με την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, φέτος παραπαίει κινδυνεύοντας με υποβιβασμό στο γερμανικό πρωτάθλημα ενώ στο Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι την Τετάρτη, όταν και υποδέχονταν την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, δεν είχε πάρει ούτε ισοπαλία.

Ο αγώνας ξεκίνησε άσχημα για το Αμβούργο αφού οι Ρώσοι προηγήθηκαν 0-1 και 1-2. Στο δεύτερο γκολ μάλιστα ο παίκτης της ΤΣΣΚΑ πέρασε την μισή ομάδα του Αμβούργου και πλάσαρε τον τερματοφύλακα. Ο τελευταίος παίκτης που πέρασε πριν μπει στην περιοχή ήταν ο Τίμοθι Ατούμπα, ο 24χρονος καμερουνέζος αμυντικός της ομάδας, ο οποίος συμμετείχε και στην φάση στην οποία η ομάδα του δέχτηκε το πρώτο γκολ.

Αυτό ήταν! Τα καφρομαλάκια της εξέδρας άρχισαν να τον ειρωνεύονται μιμούμενα τον ήχο των πιθήκων και άλλα τέτοια που συνηθίζονται δυστυχώς στα ευρωπαϊκά, κατά τ’ άλλα, γήπεδα. Ο Ατούμπα ζήτησε αλλαγή, τα καφρομαλάκια συνέχιζαν τις ύβρεις, ενώ αρκετοί από την εξέδρα αποδοκίμαζαν τον παίκτη που έβγαινε από το γήπεδο!

Ο Τίμοθι έφυγε σηκώνοντας τη γροθιά σφιγμένη με το μεσαίο δάχτυλο προτεταμένο. Ο διαιτητής τον απέβαλλε, αλλά τα καφρομαλάκια συνέχισαν το αίσχος…

Όμως δεν πρέπει να χάρηκαν ιδιαίτερα τη νίκης της ομάδας τους που ακολούθησε. Αφού ο σκόρερ του νικητήριου γκολ Σανόγκο, νέγρος και αυτός, όχι μόνο δεν πανηγύρισε το γκολ, αλλά έκανε και γκριμάτσες πιθήκου ειρωνευόμενος την κερκίδα και δηλώνοντας έτσι συμπαράσταση στον συμπαίκτη του…

Ο -καθαρά- ιδιωτικός τομέας (της Υγείας)…

Ιδιωτικοποίηση λέγεται η «διά πάσα νόσον και μαλακίαν» λύση για τις οικονομίες χωρών που έχουν την ατυχία να κυβερνώνται από σπουδαγμένες «μετριότητες», για να μην πω «υπηρέτες» λογής - λογής συμφερόντων. Τι καλύτερο θα φέρει όμως η ιδιωτικοποίηση στη ζωή μας; Ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο ή ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο;

Πανεπιστήμια ιδιωτικά στην Ελλάδα δεν έχουμε, παρά τις απελπισμένες προσπάθειες των «εταίρων» του δικομματισμού να θέσουν τον «θεμέλιο λίθο», οπότε ας δούμε τι γίνεται στον καθαρά ιδιωτικό τομέα της Υγείας. Μιλάμε για τους προμηθευτές των δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων, αφού το δημόσιο δεν παράγει το υλικό που τα νοσοκομεία χρειάζονται, αλλά και για τα ίδια τα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία έχουν σύγχρονες εγκαταστάσεις, προσφέρουν πολύ καλές υπηρεσίες υγείας, καλό ιατρικό προσωπικό και εξυπηρετούν συνήθως άμεσα τον ασθενή. Συνηθέστερα τον εξυπηρετούν με αντίτιμο κάποιες εκατοντάδες η χιλιάδες ευρώ ανάλογα με τη σοβαρότητα του προβλήματος που αντιμετωπίζει.

Οι ιδιώτες προμηθευτές στην υγεία φροντίζουν να έχουμε στην χώρα μας τα πιο σύγχρονα ιατρικά εργαλεία και υλικά για να μπορούν οι γιατροί στα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία να χρησιμοποιούν τα καλύτερα υλικά κι εξαρτήματα που κυκλοφορούν στην αγορά. Λαμπρά!

Έρευνα για τις προμήθειες στα νοσοκομεία έδειξε πρόσφατα ότι: ο ιδιώτης προμηθευτής φέρνει ιατρικό εξοπλισμό που πωλείται σε δημόσια νοσοκομεία πολύ πιο ακριβά από ότι θα έπρεπε. Την ίδια ώρα το ακριβό υλικό χρεώνεται ακριβότερα από τα ιδιωτικά νοσοκομεία στους ασθενείς, σε σχέση με τηντ ιμή στην οποία το αγοράζουν ακόμα και τα δημόσια νοσοκομεία!

Τελικά δηλαδή επωφελείται ο ιδιώτης σε βάρος του δημοσίου, και του πολίτη που πληρώνει μέσω φορολογίας και για το δημόσιο αλλά πληρώνει και ως πελάτης το ιδιωτικό νοσοκομείο…

Ιδιώτες και "idiot-ες", με λίγα λόγια...

Μια «ξεχασμένη» υπόθεση…

Σε αντίθεση με την πρώτη φάση της υπόθεσης αυτής, η δεύτερη φάση της διεξάγεται μακριά, πολύ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αφήνει παγερά αδιάφορο το «κοτέτσι» των παπαγάλων. Η δικαιοσύνη είναι το ζητούμενο, αλλά κανείς δεν ξέρει ποιοι τελικά φοβούνται την αλήθεια. Οι καταδικασμένοι ή το κράτος;

Η δίκη σε δεύτερο βαθμό των καταδικασμένων για συμμετοχή στη 17 Νοέμβρη διεξάγεται σε δικονομικές συνθήκες ακόμα πιο ακραίες από ότι η πρώτη, παρά το γεγονός ότι η πίεση της κοινής γνώμης δεν υφίσταται πλέον.

Στην χθεσινή συνεδρίαση του δικαστηρίου κάποιοι από τους συνηγόρους υπεράσπισης των κατηγορουμένων, δήλωσαν την πρόθεση τους να ζητήσουν την εξαίρεση όλων των τακτικών δικαστών και του εισαγγελέα που αποτελούν την σύνθεση του πενταμελούς εφετείου, λόγω του ότι το δικαστήριο αρνήθηκε στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο το δικαίωμα να εκπροσωπηθεί στο εφετείο από δικηγόρο της επιλογής του και όχι διορισμένο από το δικαστήριο καθώς για μια άλλη απόφαση που δημιουργεί υπόνοιες για μεροληψία των δικαστών σε βάρος των καταδικασμένων ως μελών της 17 Νοέμβρη.

Οι παρατυπίες και οι εκπτώσεις στα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα για τους κατηγορουμένους ήταν το «υπ’ αριθμόν ένα» εργαλείο των δικαστικών αρχών για να «εξαρθρώσουν» την οργάνωση – φάντασμα 17Ν. Η δημοκρατία ήταν το πρώτο θύμα της «ρεβάνς» των θεσμών του κράτους από τους καταδικασμένους ως τρομοκράτες…

Και του χρόνου!...

Έλεγε ο Χάρης την Κυριακή ότι φέτος της Αγίας Βαρβάρας δεν έχουμε το κρύο που είχαμε προηγούμενες χρονιές, αλλά χθες ανήμερα της γιορτής της η πολιούχος μας τήρησε το έθιμο του «βαρβαρώματος» του κρύου. Ημέρες γιορτής για μια πόλη που κρύβει όμορφες εικόνες μέσα σε τόσες μουτζούρες. Κόσμος στους δρόμους την Κυριακή, με τα καραβάκια στα χέρια κι ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη, λεωφορεία με κολυμβητές που συμμετείχαν στους αγώνες που έγιναν στο Κολυμβητήριο, διπλώματα και μετάλλια στο στήθος, κύπελλα που θα κοσμήσουν τις προθήκες των συλλόγων τους…Και του χρόνου!

Στην Βενεζουέλα ο λαός ψήφισε με ποσοστό 61,35 % τον Ούγκο Τσάβες και του δίνει το δικαίωμα για μια ακόμα θητεία στην προεδρία της χώρας. Ο άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο για δημοκρατικά εκλεγμένες φιλολαϊκές κυβερνήσεις στην Λατινική Αμερική των καιρών μας, θα είναι στο προσκήνιο και για τα επόμενα χρόνια…

Στην Χιλή «πνέει τα λοίσθια» ο δικτάτορας Πινοσέτ, ο οποίος μετέλαβε των θείων αχράντων χωρίς ποτέ να έχει ζητήσει συγνώμη από τις οικογένειες των χιλιάδων θυμάτων της χούντας του…

Στην Ελλάδα, ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. υποστήριξε ότι δεν είναι ρεαλιστική η προσέγγιση ότι θα λυθεί το ασφαλιστικό, χωρίς αύξηση ορίων ηλικίας, χωρίς αύξηση εισφορών και χωρίς μείωση των συντάξεων. «Αυτά τα θαύματα μόνο ο Ιησούς Χριστός τα έκανε» είπε χαρακτηριστικά.

Αποστομωτικός ο «επίτιμος», τρομάρα του!

Καραβάκια και ευχές!

Ποιο πυροβολικό; Το "ναυτικό" μας γιορτάζει σήμερα...
Τα γράφει ωραία η συν-νιφάδα μου και συνοδεύει το κείμενο της με ωραίες φωτογραφίες...
Χαιρετίσματα σε όλους όσους δεν μπόρεσαν να ρίξουν το δικό τους καραβάκι στα νερά μας. Amig0, Maria Pin, Matthew...
Χρόνια πολλά καραβοκύρηδες!...

Το όπλο του βοσκού, γαβγίζει!...

Ο παππούς μου ήταν κτηνοτρόφος. Επί δεκαετίες είχε κατσίκια μέχρι που για λόγους υγείας τον αναγκάσαμε να τα πουλήσει και να κάτσει στο σπίτι. Σε όλα τα χρόνια που ήταν στο βουνό μόνο μία χρονιά τον θυμάμαι να κουβαλάει μαζί του όπλο. Μια από τις τελευταίες χρονιές που είχε τα ζώα. Είχε υπάρξει τότε κάποιο περιστατικό με μια αγέλη λύκων που κόντεψε να κατασπαράξει έναν βοσκό, που σώθηκε ανεβαίνοντας σε ένα δέντρο. Έτσι με τον φόβο των λύκων, βρέθηκε μια καραμπίνα να κρέμεται στον ώμο του παππού, πλάι στον τορβά.

Δεν θυμάμαι, πέρα από δυο τρεις φορές που τα ουρλιαχτά των λύκων ήταν πολύ κοντά στο μαντρί, να πυροβολούσε ο παππούς. Ο ήχος του όπλου ήταν γνωστός στα αγρίμια. Όπως το γάβγισμα των σκυλιών που συνόδευαν παντού το κοπάδι και περνούσαν τη νύχτα τους έξω από την στάνη, έχοντας πάντα το νου τους.

Τα σκυλιά ήταν το όπλο μας. Το γάβγισμα τους.

Τα σκυλιά βέβαια δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με μια αγέλη λύκων ή με κάποιον που θα θελήσει να τα πυροβολήσει. Είναι όμως οι φύλακες εκεί που ο φόβος - πρέπει - να φυλάει τα έρμα. Ποτέ ένα από τα σκυλιά μας δεν επιτέθηκε σε άνθρωπο. Σηκώνονταν όρθια και γαβγίζαν πολλές φορές όταν ο επισκέπτης είχε μια μυρωδιά άγνωστη γι’ αυτά. Κάποια από αυτά είχαν χαθεί μετά από καταδίωξη λύκων. Αλλά οι δύο θηλυκές της παρέας, γεννοβολούσαν κάθε χρόνο κι έτσι οι απώλειες αναπληρώνονταν εκ των έσω.

Έβλεπα αρκετούς από τους βοσκούς εκεί στα υψώματα γύρω από το Φαλακρό να κουβαλάνε στον ώμο τουφέκια. Ήτανε αναγκαίο για όσους έμπαιναν με τα κοπάδια σε ρέματα με πυκνή βλάστηση όπου η επαφή με το κοπάδι και ο έλεγχος για τυχόν κινδύνους ήταν δύσκολος. Αλλά τα σκυλιά ήταν κι εκεί, ένα σφύριγμα μακρόσυρτο που όσο έβγαινε ο αέρας από τα πνευμόνια γίνονταν πιο οξύ μοιάζοντας με συναγερμό και μια σχεδόν ανθρώπινη έκφραση που ακουγόταν σαν «ούμπρε – τούμπρε», αρκούσαν για να «πάρουν φωτιά» τα υψώματα κι οι χαράδρες…

Νεοφιλελεύθερα ήθη…

Από τον Ο.Τ.Ε. έχει αποφασίσει η κυβέρνηση να ξεκινήσει το «ξεκαθάρισμα» με τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Μόνο που, όπως όλα, το «ξεκαθάρισμα» δεν κάνει διακρίσεις. Σαρώνονται τα δικαιώματα των νέων και των μελλοντικών εργαζομένων στον Οργανισμό, έγινε απόπειρα ακόμη και να αποκλειστεί εργαζόμενη από την εργασία της, επειδή έχει προβλήματα υγείας!

Πρόκειται αναμφίβολα για «μεταρρύθμιση».

Μια 27χρονη φοιτήτρια είχε παρακολουθήσει πρόγραμμα εκπαίδευσης για να εργαστεί στο τηλεφωνικό κέντρο του Ο.Τ.Ε. στη Θεσσαλονίκη με δωδεκάμηνη σύμβαση εργασίας, αλλά όταν έμαθε ότι είναι καρκινοπαθής και γνωστοποίηθηκε η ασθένεια της διαπίστωσε ότι δεν της επιτρέπονταν η είσοδος στο κτίριο του Ο.Τ.Ε. Ο λόγος ήταν ότι το ΤΑΠ – ΟΤΕ – που σήκωσε το βάρος της εθελούσιας εξόδου χιλιάδων εργαζομένων τα προηγούμενα χρόνια – δεν αναλάμβανε την ασφάλιση της κοπέλας, λόγω του προβλήματος της υγείας της.

Ο Ο.Τ.Ε. μετά την γνωστοποίηση του θέματος έριξε το βάρος στο ασφαλιστικό ταμείο, το οποίο δεν ελέγχεται από τον οργανισμό, ενώ δήλωσε έτοιμος να προχωρήσει στην πρόσληψη της νεαρής γυναίκας. Αλλά η εικόνα είναι πεντακάθαρη.

Αν κάποιος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν μπορεί να εργαστεί στο δημόσιο.

Τα ασφαλιστικά ταμεία τι είδους ασφάλεια παρέχουν στους ασφαλισμένους; Για κρυολογήματα και εξαρθρώσεις μόνο;...

Η εικόνα του σημερινού ποστ είναι δανεική από το μπλογκ του amig0

Καπνός...

Καλό χειμώνα!...