Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2006

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος...

Πολλοί, ανυποψίαστοι, απόρησαν με τον διχασμό των ανθρώπων στη Χιλή από τον θάνατο του Πινοσέτ. Οι περισσότεροι πανηγυρίζανε σαν τρελοί και κάποιοι άλλοι λιγότεροι σε αριθμό, θρηνούσαν τον χαμό του πρώην δικτάτορα. Η αναλογία είναι τυπική: Όσοι διώχτηκαν ή είχαν θρηνήσει όλα αυτά τα χρόνια χάρηκαν, όσοι είχαν ευεργετηθεί ή σκύψει το κεφάλι στον δικτάτορα έχασαν τον αιμοσταγή «πατερούλη» τους.

Όταν ο Πινοσέτ κατέλαβε με πραξικόπημα την εξουσία, την 11η Σεπτεμβρίου το 1973, το πολιτικό δίλημμα που λύθηκε με στρατιωτικά μέσα, ήταν αν η χώρα θα πορευθεί προς την ανεξαρτησία και την πρόοδο ή αν θα παραμείνει υποτελής και λεηλατημένη. Το 1990 η παράδοση της εξουσίας από τον Πινοσέτ, αφού πρώτα είχε εξασφαλίσει την ασυλία όλων των συνενόχων του, δημιούργησε φρούδες ελπίδες για την ομαλή μετάβαση στην δημοκρατία. Όσοι είχαν δολοφονήσει, βιάσει, βασανίσει μπορούσαν χωρίς συνέπειες να συνεχίσουν τη ζωή τους για το καλό της χιλιανής κοινωνίας. Όσοι είχαν υποστεί όλα τα παραπάνω μπορούσαν να συνεχίσουν την ζωή τους, χωρίς καμιά δικαίωση έστω και ηθική. Τα πρώτα χρόνια από την πτώση της χούντας ο κόσμος ήταν μουδιασμένος, υπήρχε και ο φόβος της κατάλυσης της δημοκρατίας πάντα. Όσο όμως τα χρόνια έφευγαν όσοι υπέφεραν άρχισαν να αναζητούν το δίκιο τους.

Τα τελευταία χρόνια, δεκάδες υποθέσεις βασανισμών και δολοφονιών εκκρεμούν ενώπιον της δικαιοσύνης, ενώ γίνονται γνωστά τα ονόματα και οι διευθύνσεις όλων εκείνων που πρωταγωνίστησαν σε αυτό το έγκλημα σε βάρος του λαού της Χιλής. Η δικαιοσύνη μπορεί να φέρει ένα καλύτερο αύριο στην χώρα. Πολλά από τα δάκρυα στην κηδεία του Πινοσέτ, δεν ήταν για τον δικτάτορα, ήταν δάκρυα αγωνίας για την δικαιοσύνη που θα αναζητήσει πολλούς από τους συνεργάτες του. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κλείσουν οι πληγές της χώρας…

* Κατά την διάρκεια της έκθεσης της σορού σε λαϊκό προσκύνημα, χθες στο Σαντιάγκο, ένας νεαρός στάθηκε στην ουρά και όταν έφτασε μπροστά στο φέρετρο το έφτυσε. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "La tercera", ο νεαρός είναι εγγονός του δολοφονηθέντος επί χούντας στρατηγού Κάρλος Πρατς και γιος της πρέσβειρας της Χιλής στην Ελλάδα, Σοφία Πρατς Κουθμπερτ...

Στην φωτό η τελευταία εικόνα του Πινοσέτ.

7 σχόλια:

Juanita La Quejica είπε...

Έτσι είναι ρε γαμώτο. Αν η δικαιοσύνη δεν ενεργοποιηθεί και δεν αποφανθεί γι αυτά τα εγκλήματα, τί είδους δημοκρατικό πολίτευμα θα είναι;

Filotas είπε...

Ποια δημοκρατία ρε juanita?...

ci είπε...

Μεγάλη κουβέντα η δημοκρατία Angelito!
Και τελικά καταλήγει καραμελίτσα σε μπαλκόνια..(τώρα πια σε debates χεχε)

Καλό απόγευμα και καλό χιόνιιιι:)))

Filotas είπε...

Βιάζεσαι λιγάκι συν-νιφάδα μου ή με φαίνεται?!

maria_pin είπε...

Η δικαιοσύνη θα δράσει στη Χιλή όσο έδρασε και στην Ελλάδα, και να και καμιά δίκη (κάποιων) χουντικών, να και η εθνική συμφιλίωση, και περνούν τα χρόνια και όσο η γενιά του εμφυλίου πεθαίνει, όλα σιγά σιγά ξεχνιούνται. Από που και ως που είναι η δικαιοσύνη ανεξάρτητη? Καλά θα ήταν...

0comments είπε...

Για ξεμάτιαγμα ήταν το φτύσιμο, κομπανιέρο. Το παρεξήγησες το παιδί!

Filotas είπε...

Και περάσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα Μαρία μου! Έτσι δεν λεν τα παραμύθια?...
Amig0 ματιαζονται και τα σκυλιά; Δεν το 'ξερα...
Καλημέρες!

Πάνερμος...