Η πρώτη μέρα της Άνοιξης!

Ακούω το σφύριγμα από το μοτέρ του ανεμιστήρα στον υπολογιστή καθώς γράφω αυτές τις αράδες. Μια διαρκής χαμηλής έντασης ηχητική παρουσία στο χώρο μου, ενοχλητική όσο και, ευτυχώς, ανεπαίσθητη τις περισσότερες φορές, όπως είναι ο θόρυβος του ψυγείου στο σπίτι. Τα «τζιτζίκια» της τεχνολογικής επανάστασης…

Πρώτη μέρα της Άνοιξης, ο Ήλιος «έκλεψε την παράσταση» από τον Άνεμο, μπήκε σε κάθε σπίτι έταξε πιο όμορφες μέρες, παρήγγειλε ένα πανό, να το κρεμάσει για ουρά του, που θα γράφει επάνω, «Ζήτω η Ευτυχία». Παράξενος Ήλιος, ποιος δεν επιζητά την Ευτυχία, γιατί να την κάνει σύνθημα;

Όλοι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν ξέρουν πως θα γίνουν. Ποια Ευτυχία, αν δεν υπάρχει δουλειά, αν η σύνταξη δεν φτάνει ούτε για τα βασικά ανθρώπινα! Όταν οι «αντίπαλοι» του υπόσχονται ευκαιρίες για απασχόληση, λίγα Ευρώπουλα παραπάνω για τη σύνταξη. Ήτανε κάποτε δικαιώματα, η εργασία και η αξιοπρέπεια, τώρα εξέπεσαν σε ευκαιρίες…

Οι «μέρες» μου από εδώ και στο εξής θα έχουν περισσότερο φως. Οι νύχτες στενέψαν κιόλας. Όλα μπαίνουν στην σειρά τους. Νομίζεις ότι όλα θα είναι όπως τα σκέφτεσαι κάποια στιγμή της ζωής, αλλά μέχρι να περάσουν μερικά χρόνια αλλάζουν και αναρωτιέσαι αν έχεις αργήσει περισσότερο από ότι έπρεπε. Έτσι αποφασίζεις να κάνεις κάτι που πριν έμοιαζε απίθανο. Κι όλα κυλάνε πιο όμορφα από ‘κει και πέρα!

Καλούς ανοιξιάτικους μήνες!...

Η φωτό είναι από πρόσφατη επίσκεψη στην ...Αθήνα.