Αχ κι ετούτη η Άνοιξη με ματώνει!…

«Μεροκαματιάρης /
ψήνω στίχους στο φούρνο /
στο εργαστήριο των ονείρων.
Στο μισθό καμία αύξηση /
τα κουλούρια που ψήνω /
ποτέ δεν τα πούλησα.
Έτσι στο φευγιό /
θα πάρω μαζί μου λίγη λάσπη /
και μερικές πέτρες»
Γρηγόρ Γιοβάνι, Αλβανός ποιητής

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η θερινή ώρα επιστρέφει από το ξημέρωμα της Κυριακής. Η Άνοιξη είναι εδώ! Ο υφυπουργός Απασχόλησης επίσης…

Χθες το μεσημέρι έγινε η τρίτη συνάντηση μεταξύ της Γ.Σ.Ε.Ε. και του Σ.Ε.Β. για την συλλογική σύμβαση του 2006. Πληροφορίες ανάφεραν ότι ο Σ.Ε.Β. θα υπαναχωρούσε από την θέση του για «γενναιόδωρες αυξήσεις» 2,8% και θα ανέβαινε στο 3%. Τελικά πρότεινε αυξήσεις 3,8%. Η «γαλαντομία» στον καιρό των αρπαχτικών. Η Γ.Σ.Ε.Ε. διεκδικεί αυξήσεις 4% από 1/1/2006 και 3,5% από 1/7/2006..

Στην Γαλλία οι φοιτητές και τα συνδικάτα έχουν εξαγγείλει γενική απεργία για την ερχόμενη Τρίτη 28 Μαρτίου με κύριο αίτημα την απόσυρση του νόμου Ντε Βιλπέν που δίνει την δυνατότητα στους εργοδότες να απολύουν αναιτιολόγητα νέους εργαζόμενους ηλικίας μέχρι 26 ετών. Η κυβέρνηση δήλωσε διατεθειμένη να συζητήσει αλλαγές στο νόμο, αλλά όχι να αποσύρει το νόμο. Η διένεξη θυμίζει την κόντρα Ναυτεργατών – Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, που «διευθετήθηκε» με την πολιτική επιστράτευση των απεργών. Στην Γαλλία, όπως και οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη, η πολιτική επιστράτευση δεν προβλέπεται από το νόμο!

Πριν από μια πενταετία επί πρωθυπουργίας Σημίτη, το όραμα της ισχυρής Ελλάδας ήταν η σύγκλιση με τους Ευρωπαϊκούς μισθούς. Σήμερα το όραμα είναι η απασχόληση πάση θυσία και με όρους πλήρους υποταγής για τους εργαζομένους στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της εργοδοσίας. Με αυξήσεις κοντά στο 5% και πληθωρισμό περίπου 3,5% σύγκλιση δεν θα υπάρξει ποτέ με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Η ανεργία την ίδια ώρα ανεβοκατεβαίνει, σε επίπεδο επίσημων στοιχείων – γιατί η πραγματική ανεργία είναι κατά πολύ μεγαλύτερη – το 10%.

Στο νομό Δράμας τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ποσοστό πάνω από 20%. Ιδιαίτερα η ανεργία στους νέους είναι τεράστια, με δεδομένο ότι το ποσοστό των νέων 18-25 ετών, που μένουν στη Δράμα μετά το τέλος του Λυκείου, είναι μικρό. Αυτοί που μένουν, στις περισσότερες των περιπτώσεων απασχολούνται σε εποχιακές δουλειές με πλασματική ασφάλιση και μισθούς με βάση την «λογική» της αγοράς και πέρα από κάθε αντιστοίχηση ωρών εργασίας - απολαβών. Αναζητώντας πάντα μια θέση εργασίας που θα προσφέρει ανθρώπινα ωράρια και συμβατές με τα ισχύοντα μισθολογικές και ασφαλιστικές παροχές. Οι γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι, «εθιμικώ τω τρόπω», σα να μην υπάρχουν για τους νέους εργαζόμενους. Τα μεροκάματα που δίνονται ισοπεδώνουν νυχτερινό επίδομα, υπερωρίες, Σαββατοκύριακα και επίδομα αργίας. Ο μισθός – το μεροκάματο είναι ένα αμετάβλητο παγιωμένο νούμερο, μεταβάλλεται μόνο ο τρόπος – τρόπος του λέγειν – ζωής του νέου εργαζόμενου.

Για τον άνεργο ο Χειμώνας είναι μπροστά ακόμα…