Καλή δύναμη!…

Είναι αλήθεια ότι ο αρχηγός της Εθνικής στο Euro 2004 χαρακτηρίζεται από έναν ιδιότυπο τσαμπουκά, που μπορεί και να είναι άγνοια κινδύνου ή αδιαφορία για τον κίνδυνο. Αποκλειστικά ΠΑΟΚτσήδικο σύμπτωμα, αλλά θετικό και αρνητικό παράλληλα.

Αναλαμβάνει να κάνει από διοικητικό πόστο την κίνηση των χεριών που έκανε μέσα στο γήπεδο για να κατευνάσει, όσο γίνονταν, την «υπερφίαλη» μάζα της κερκίδας που εκτρέπονταν και ασχημονούσε ουκ ολίγες φορές. Το πρόβλημα στον σύλλογο είναι κυρίως ένα. Η έλλειψη οράματος και στόχων. Πρόβλημα που δεν αφορά μόνο τον Π.Α.Ο.Κ., αλλά ευρύτερα την τις περισσότερες κοινωνικές πτυχές της ζωής εκτός των Αθηναϊκών τειχών.

Στο ποδόσφαιρο εν προκειμένω, το «όραμα» προσδιορίζεται από τα φράγκα του λεγόμενου επενδυτή. Ο οποίος λίγο – πολύ για τις εκτός Αθηνών ομάδες θα πρέπει να πέσει ουρανοκατέβατος. Κάπως έτσι έχει δείξει και η ιστορία ότι εξαφανίζεται κάποια μέρα, εκτός κι αν του δοθεί για προίκα κάνα οικόπεδο με θέα σε ευρωθάλλασσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Οπότε θα το σκεφτεί σοβαρά να την …κάνει.

Ο Ζαγοράκης έχει δύο επιλογές, αν τελικά ρυθμιστούν τα χρέη του ΠΑΟΚ. Η πρώτη έχει να κάνει με επενδυτές και άλλες «μαμουνιές». Η δεύτερη αφορά την απόπειρα να στηθεί μια διοίκηση υπό τον αρχηγό που θα έχει τις πλάτες του λαού για να προχωράει.

Προς το παρόν καλή δύναμη!...