«Το Σπίτι στην Άμμο»

Μέσα στο σαββατοκύριακο είδα σε βίντεο την ταινία «Το σπίτι στην Άμμο» του βραζιλιάνου σκηνοθέτη Αντρούτσα Γουάντινγκτον. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Άουρια, μιας νεαρής γυναίκας που στην Βραζιλία του 1910, αναγκάζεται να ακολουθήσει τον πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα της στην εγκατάσταση του σε μια απομακρυσμένη περιοχή, όπου κυριαρχούν αμμόλοφοι και λιμνοθάλασσες.

Η Άουρια από τις πρώτες ημέρες της εγκατάστασης τους εκεί εκφράζει την επιθυμία της να επιστρέψει στην πόλη. Είναι ήδη έγκυος και έχει μαζί της την μητέρα της. Από εκεί και πέρα κυριαρχούν στην αφήγηση η επιθυμία της Άουρια να φύγει, η πανταχού παρούσα άμμος και η εκπληκτική κινηματογράφηση του Γουάντινκγτον, ο οποίος φτιάχνει ένα αριστουργηματικό παραμύθι για τον άνθρωπο, την προσαρμοστικότητα και τα όνειρα του. Η νέα γενιά του αμερικανικού – πλην βορρά – κινηματογράφου, έχει δώσει πολλά δείγματα ενός κινηματογραφικού βλέμματος που δεν μένει μόνο στην εντύπωση, αλλά διεισδύει στα βάθη κάθε ιστορίας που έχει πλάσει η ζωή ή η φαντασία κάποιου δημιουργού.

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ζητούμενο για κάποιον σήμερα να απομείνει άναυδος μετά το τέλος της προβολής οποιασδήποτε ταινίας. Για μένα ταινίες όπως «Το Σπίτι στην Άμμο» είναι σημαντικές γιατί συντηρούν την αγάπη μου για τον κινηματογράφο. Αν και δεν ξέρω κατά πόσο τέτοιες ταινίες παίζονται σήμερα στις κινηματογραφικέ αίθουσες. Θαρρώ πως δεν θα δυσκολευτείτε να την βρείτε στα βίντεο κλαμπ.

Update: Οι πρωταγωνίστριες της ταινίας Fernanda Torres και Fernanda Montenegro είναι και στην ζωή κόρη και μάνα...